De paradox van het ouderschap: soms gaat het niet snel genoeg en soms gaat het te snel
Onderbroken nachten zijn uitzondering
Waar we twee jaar geleden alleen maar konden dromen van een paar uur onafgebroken slaap, laat staan van een volledige nacht, zijn onderbroken nachten nu eerder de uitzondering dan de regel. Alleen als er eentje ziek valt moeten we er ’s nachts nog eens uit.
Waar we vroeger in het weekend vaak voor dag en dauw al half verdoofd in de zetel zaten, gebeurt het nu steeds vaker dat we pas wakker worden om 8u. Een sporadische keer slapen de kindjes zelfs echt uit, tot 9u of zo. En ik reken erop dat dat de komende jaren alleen nog zal toenemen. Bij dat idee mag ik al eens een gat in de lucht springen, niet?
Waar we de voorbije jaren continu de entertainers van dienst waren, kunnen ze nu al eens rustig zelf spelen. Ok, dat lukt niet altijd, want daar komt al eens ruzie van, en het duurt meestal ook niet zo lang, maar toch. Met een beetje geluk kan ik al eens koken zonder dat er eentje aan mijn been hangt, of kan ik rustig een toilet-bezoekje inlassen.
Anekdotes
Pas op, je zal me niet horen verkondigen dat het nu plots allemaal peis en vree is. De leuke fases worden nog steeds afgewisseld met fases waarbij ik hen achter het behang zou willen plakken. Om maar een voorbeeldje te geven, vorige week dacht ik even snel te douchen toen ik alleen thuis was met de twee kabouters. Ze waren flink aan het spelen, en tegenwoordig zou dat al eens moeten lukken, toch? De jongste zag echter zijn kans schoon, en smokkelde een fles baby-shampoo mee naar onze kamer. Toen ik onraad rook en er naartoe snelde, gleed ik prompt uit over een zee van shampoo op de vloer. En toen ik terug recht krabbelde zag ik vanuit mijn ooghoek hoe hij vrolijk de rest van de shampoo over ons bed uitsmeerde. De bandiet! Ach ja, dat worden dan anekdotes voor later zeker?
Binnenkort beginnen we ook aan de potjestraining van de jongste. Nog zo’n fase waarbij mijn zenuwen (en gebrek aan geduld) het weer zwaar te verduren zullen krijgen. Maar hé, ondertussen weten we al dat die fases voorbij gaan, en kunnen we dat relativeren.
Bovendien heb ik het gevoel niet meer helemáál te worden opgeslokt door het moederschap. Ik voel me weer mens (wat een goed nachtje slaap toch niet kan doen hé ;-) ), en heb ook weer een (beperkt) leven van mezelf. Want daar is nu toch net iets meer tijd en ruimte voor dan de voorbije jaren.
Keerzijde van de medaille
Natuurlijk is er ook een keerzijde van de medaille. Het wordt dan wel gemakkelijker, maar dat drukt me ook met de neus op de feiten: ik heb geen baby meer in huis. Ik lijk het niet altijd te beseffen, eerlijk gezegd.
Als ik aan de Dreambaby passeer, dan ben ik nog altijd geneigd om snel even rond te kijken. Om dan te beseffen dat ik daar eigenlijk niets meer te zoeken heb, want dat mijn kindjes die fase al ontgroeid zijn.
Als ik vriendinnen bezig zie met kleine boelekes, dan besef ik plots dat wij ondertussen al een hele weg hebben afgelegd, en dat er al een gigantisch verschil is tussen die boelekes en mijn 'kleine' patatjes.
Als ik bedenk dat mijn jongste over twee maanden ook al naar school gaat, als ik door mijn foto’s op mijn telefoon scroll en op een foto stuit van vorig jaar of nog langer geleden, als ik weer een stapel te kleine kleertjes aan de kant leg, of gewoon als ik mijn oudste zie staan en het me plots opvalt hoe groot die eigenlijk al is; elke keer weer drukt het me met de neus op de feiten. En elke keer weer moet ik toch even slikken. Zéker als ik bedenk hoeveel ik op die paar jaar tijd al ben vergeten. En hoe de tijd me tussen de vingers lijkt te glippen.
Paradox
Is dat niet de paradox van het ouderschap? Aan de ene kant kan het soms niet snel genoeg gaan, in de hoop dat het daarna makkelijker wordt. Zeker tijdens bepaalde minder prettige fases. En net die fases lijken soms eindeloos te duren ;-). Maar aan de andere kant proberen we uit alle macht wanhopig om de tijd tegen te houden. En worden we licht melancholisch wanneer we daar niet in slagen …
Maar makkelijker, dat wordt het dus in elk geval wel :-).
