De (positieve?) balans na 6 weken in mijn cocon

Het was uiteraard wel even schrikken toen de overheid besliste dat de scholen etc. toegingen en dat er zoveel mogelijk van thuis moest gewerkt worden. Maar mijn zorg was niet zo zeer het combineren van kind en werk, ik wil vooral dat mijn gezin kost wat kost gezond blijft.

Omdat ik daarbij ook nog eens zwanger ben, was dit gevoel nog wat sterker. Ik ben niet paranoia geworden, ben niet gaan hamsteren en heb mij niet onnodig opgesloten. Nee, we houden ons gewoon netjes aan de regels en als we buiten gaan is dit naar de supermarkt, alleen, mijn man of ik.

Ik  moet ook wel toegeven dat er soms momentjes zijn geweest dat ik toch wel even mijn geduld heb verloren als mijn dochtertje zichzelf niet even kon bezig houden als het ‘nodig’ was. Maar aan de andere kant, wat is echt nodig? Al snel heb ik de klik gemaakt: eerst mijn gezin en dan de rest. Alles geraakt wel af, je druk maken heeft uiteindelijk geen enkel nut. Eens we ons ritme hadden gevonden, verliep alles eigenlijk zeer vlot.

Ik sta er niet alleen voor, mijn man kan ook van thuis werken en we hebben allebei een andere dag ouderschapsverlof in de week, dus dat is zeker een pluspunt.

Ik heb gemerkt dat ik eigenlijk echt geniet van onze tijd samen, dat ik ergens meer rust kan nemen. De rit ‘s ochtends en ‘s avonds  naar het werk en de rush vallen weg en ik voel dat mijn lichaam dat wel kan appreciëren. Net als onze dochter eigenlijk.

Ze was wel al proper overdag, maar de overgang naar ‘s nachts zonder pamper en de tutjes meegeven met de paasklokken ging vlotter dan ik ooit had durven dromen. En ik kan niet ontkennen dat dat ook komt omdat ze gelukkig is dat we zoveel tijd samen kunnen doorbrengen.

Ze mist haar juf en vriendinnetjes ook, dat ga ik niet zeggen. De foto’s, filmpjes, bellen met de juf, daar geniet ze van. Maar anderzijds zegt ze ook vaak: "Ik ben graag thuis met mama en papa."

Ik hoop echt van harte dat corona snel het land/de wereld uit is, maar tot dan ga ik wel nog stiekem wat genieten van mijn cocon.

Mijn dochtertje die plots zegt: "Jij bent mijn beste vriendje!", even rechtstaan en mijn lieve man een knuffel geven, hele comfortabele zwangerschapskledij zonder schaamte kunnen dragen, de computer toeklappen en gewoon thuis zijn, …