2995fi.jpg

De twijfels van een kersverse schoolpoortmama

18/09/2019

De eerste schooldag van mijn zoon Senne was meteen ook mijn eerste schooldag. Ik sta nochtans al bijna tien jaar in het onderwijs en heb dus al heel wat eerste schooldagen achter de rug, maar het was de eerste keer dat ik ook een mama-met-schoolgaand-kind was. Een schoolpoortmama.

Mama wordt er ingegooid

Zo een nieuwe mama die dus niét weet hoe het er aan toegaat aan de poort, die het reilen en zeilen van de kleuterschool nog nooit heeft meegemaakt. Tenzij dan natuurlijk zelf, als kleuter.

En nee, daar was ik eerlijk gezegd niet klaar voor. Het kleine manneke werd uitgebreid voorbereid, de hele zomervakantie lang: we hielden eindeloze (korte en lange) gesprekjes over wat hij mocht verwachten van school, hoe het eraan toe zou gaan, welke juf hij zou hebben, over hoe hij niet meer bij zijn lieve onthaalmama zou gaan... Na een eerste kennismakingsmomentje in zijn klasje met de juf wist ik het zeker: hij was enthousiast en was er helemaal klaar voor.

Maar ik? Ik werd er echt ingegooid. Zonder enige voorbereiding. Niemand die bij mij wat aan voorlichting deed. Waar zal (en mag?) ik staan om hem op te wachten als hij uit zijn klasje komt? Op welk bankje zal ik me zetten? Als ik rond mij keek die eerste dagen, zelfs weken, vroeg ik me af: wie staat open voor een gesprekje? Bij welk groepje kan ik me aansluiten? Zijn er nog andere nieuwe, onwennige schoolpoortmama's die niet goed weten hoe zich te gedragen? Zijn er ongeschreven regels waar ik geen weet van heb? It hit me.

Rollercoaster van kleine en grote twijfels

Ik ben een ongelooflijk sociale tetterkont en best wel zelfverzekerd. Iedereen die mij kent, kan dat beamen. Maar eens ik uit de auto stapte aan de schoolpoort bleef er soms weinig van die zelfzekerheid over. Op dat moment werd ik weer terug gekatapulteerd naar mijn middelbare schoolperiode, die, nota bene, niet zo heel erg tegengevallen was, integendeel. Mijn oudste vriendin is eentje die ik leerde kennen in het eerste middelbaar en zes jaar lang werd ik omringd door geweldige vrienden en fijne mensen. Ik heb mooie herinneringen aan die tijd, laat dat duidelijk zijn.

Maar toch. Er waren zo veel kleine onzekerheden: zullen de andere mama's mij wel leuk vinden? Ben ik wel cool genoeg? Is het wel oké om een praatje te maken? Zullen ze kunnen lachen met mijn mopjes? Of zullen ze geen zin hebben in zo'n mama die niet weet hoe het werkt?

Maar er waren ook de grote onzekerheden: zal mijn zoontje het wel goed doen op school? Hij is nogal een temperamentje, wat als hij geen vriendjes zal maken? En vooral ook: zullen mijn prestaties als sociale schoolpoortmama ook een invloed hebben op zijn prestaties als kleuter in (en vooral buiten) de kleuterklas? Want zullen ouders die mij niet leuk vinden, mijn kleine vriend wel willen uitnodigen op het verjaardagsfeestje van hun kind? Of om eens te spelen bij hen thuis? Of omgekeerd: zullen ouders wiens kind klaagt over mijn hevige zoon (die heeft namelijk nogal de neiging om andere kindjes omver te lopen/te krabben/te slaan), wel nog vriendelijk zijn tegen mij, zijn mama? Zullen ze mij veroordelen omdat hij vaak niet zo lief en meegaand is als ik wel zou willen?

En toch weer wat stress

Hoe vreselijk ik het van mezelf ook vond om daar allemaal over na te denken, of bij stil te staan, ik kon die gedachtemolen niet stoppen. Gelukkig waren er ook lieve mama's die mij onder hun vleugels namen. De gesprekjes verliepen vlotter en vlotter, het groepje mensen waar ik een babbeltje mee kon slaan werd groter en de ongeschreven regels werden mij beetje bij beetje duidelijk.

Ondertussen zijn we twee jaar verder. Senne gaat naar de derde kleuterklas en de opvolging is al verzekerd: onze kleine Jutta is net gestart in de instapklas. Ik ben dus geen nieuwe schoolpoortmama meer.

Maar toch heb ik stiekem weer wat stress. Ik weet wel hoe het werkt ondertussen en heb mijn plaatsje gevonden. Ik heb ook beseft dat kleutertjes hun weg wel vinden (soms onder het motto ‘moeilijk gaat ook’, zeker in het geval van mijn kleine beer) en dat kinderen, maar ook ouders inderdaad soms hard kunnen zijn voor elkaar. Dat ze hun oordeel klaar hebben over andere ouders, over kinderen, over juffen, over, tja, zowat alles. Zo gaat dat nu eenmaal in het leven, en een kleuterschool is jammer genoeg geen micro-organisatie die daarvan gespaard blijft.

Maar als zoonlief enthousiast aan komt lopen en roept dat hij ongelooflijk blij is dat ik hem kom ophalen, als zijn oogjes twinkelen en hij mij een dikke lieve knuffel geeft, dan overleef ik die jungle graag.  Speciaal voor hem, mijn kleine/grote kleuter.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes