Een belangrijke les na een nacht met een ontroostbare baby: ‘Soms werkt niéts’

Je slaapt amper of niet, er is amper of geen moment rust, je bent gewoon OP. Wat je ook dacht te weten over opstaan en vermoeidheid, verdwijnt en je beseft dat je niéts weet. En nog belangrijker: dat soms niets werkt… dat besefte ook Jules Canney na een hele lange en brutale nacht. Wat haar ertoe dreef om doodmoe, met één oog geopend een enorm lange post op Instagram te typen (RESPECT!) met een mooie boodschap op het eind.

Ik deed dingen die ik anders niet doe

Het was een nacht waarin dochterlief veel last had van het vierde tandje dat doorkwam. Er was zoveel gehuild dat ze niet verbaasd was geweest als de buren de politie hadden gebeld. Een aanlokkelijk idee: “Nee, agent, ik zweer het, alles gaat hier goed… maar kan je me toch arresteren zodat ik een nachtje kan slapen in de cel? Zou geweldig zijn!”

‘Zie je, het kind waarover sprake werd namelijk niet alleen gelaten om te huilen: ze werd geknuffeld, gewiegd, ze kreeg geruststellende rugklopjes, er werd gezongen, ze werd meegenomen naar andere kamers en zelfs naar buiten om naar vogels te kijken (allemaal dingen die ik normaal niet doe omdat ik er tegen ben maar als je kind pijn heeft en schreeuwt zoals nooit tevoren, dan geef je daar geen zier om). Er werd water gegeven, drie flesjes, een pijnstiller, gel, kusjes, liefde, nieuwe pampers, nieuwe kleren, bij de hond gelegd (vond ze super).’

Mamales

En dan leerde deze mama een zeer belangrijke mamales: dat soms niets werkt. Wat je ook doet, wat je ook probeert, wat je net niet doet, welke methode je ook volgt (of probeert te volgen): je doet wat je moet doen om te overleven. ‘Ook al zie ik er niet uit alsof ik het heb overleefd’ (al vinden we dat persoonlijk wel nogal meevallen). ‘Het leven is echt een beetje shit voor haar (de dochter, nvdr) op dit moment en het breekt je hart om ze zo te zien.’

Maar in zo’n volledige, hopeloze, donkere nacht voel je wel wat meer dan enkel een gebroken hart. “Empathie en verdriet ja, maar ook frustratie en wrok. Je slaat over van ‘arm meisje, alles komt goed’ tot ‘stop ermee, je overdrijft, kalmeer nu, ik heb er genoeg van.’ Ik was moe, zij was moe, papa was moe, de hond was moe… ik ben er zeker van dat zelfs de buren moe waren.’