Een dag uit het leven van … mama Eline
6u30 Grrr… die wekker … Nog even 10 minuutjes snoozen (en dan nog eens 10 minuutjes), smartphone checken in een poging wakker te worden en dan sleur ik mezelf uit bed. Neen, de gave om vlot uit bed te hoppen ’s morgens is me niet gegund.
Manlief zijn wekker liep een halfuur eerder af (lees: Ik word wakker van zijn wekker, por hem meerdere keren geïrriteerd wakker want ik mag nog een halfuur langer slapen wat ‘s morgens een eeuwigheid is!).
6u50 Ik hoor manlief nog net vertrekken, loop half versuft de trap op, verfris mezelf even, kruip in mijn kleren, en doe snel make-up op als er tijd is (zo niet is dat voor als de meisjes op school zijn).
7u “Goeiemorgen meisjes, opstaan!” Deuren open, gordijnen open en nog 10 minuutjes de tijd om wakker te worden. Ze zijn even goed in opstaan als hun moeder…
“Mamamamama” Nummer 4 is het best in opstaan, die wil er liefst zo snel mogelijk uit (ik vrees dat dit niet zo zal blijven). Ik installeer haar in de badkamer in een borstvoedingskussen met fles melk, al eentje dat voorlopig haar tijd nuttig besteedt.
7u10 Als ik geluk heb komen nummer 2 en 3 uit zichzelf binnen gesukkeld … Nummer 1 heeft al allures van een puber van 16 om uit bed te raken…
“Pyjama uit, kleren aan, kom van de grond, heb je een verse onderbroek aan?, doe voort, kies een speld, kam je haar, laat je zus met rust,…”
7u40 Aan de ontbijttafel. “Neem een glas, wat wil je op je boterham?, kom aan tafel, neen dat speelgoedje van de kermis gaat niet mee naar school, doe voort, neen ik maak geen grapje als ik zeg dat we te laat gaan zijn als jullie nu niet voort doen, laat je kleine zus met rust,… ”
Stapels koek-, fruit- en boterhammendozen worden per kind klaargezet, die stonden van de avond ervoor – godzijdank - klaar. Vingers kruisen dat er niemand zijn glas melk omgooit, dat nummer 4 braaf meezit aan tafel zonder te krijsen en dat nummer 1 niet op het laatste moment zegt “Oh ja mama, ik moet iets meehebben voor op school.” Tussendoor stop ik zelf ook wat in mijn mond.
8u Schoenen aan, jassen aan, fluo-jassen opgraven vanuit de diepte in de mutsen- en sjaalmand, boekentassen vullen en hup in de auto. En dan krijgt nummer drie plots de ingeving om haar vuile speeljas, met bijhorende modderstrepen en gaten, te willen aandoen. Zucht…
“Neen je moet je mooie jas aandoen, de andere is om buiten te spelen.” Na meerdere malen dit te herhalen zijn er 2 opties naargelang het humeur van de dag. Optie 1: dochterlief wil absoluut gelijk krijgen en gaat in koppigheids-neen-ik-sta-hier-tot-ik-mijn-zin-krijg-modus en optie 2 : ok-mijn-mama-heeft-gelijk-en-ik-ben-flink-modus.
Gelijk welke optie dochterlief kiest, ze belandt sowieso in de auto, of ze er nu zelf in gaat zitten of er in gezet wordt, al dan niet met bijhorend gekrijs . We verkiezen the easy way…
8u10 Nummer 2 zit steeds vooraan (voor de algemene gezinsvrede is dit het best) en zoekt een nummertje op de foute cd om dan met z’n allen mee te zingen. Uiteraard niet zonder enige discussie over de nummerkeuze… Vaak komen we uit op Rita Deneve en zo rijden we op “dit is de allereerste keer” naar school.
KUS-KUS-KUS “Tot morgen kindjes, papa komt jullie halen in de opvang.” Ik heb straks nog de late shift en kom pas laat thuis.
Ik werk in het ziekenhuis op dienst neonatologie en werk in een 3-ploegen systeem. Vroeg (6u3014u30), laat ( 14u tot 22u) en nacht (21u30 tot 7u). Ik ben hier beginnen werken toen onze oudste dochter 2 jaar was. Daarvoor werkte ik even in de kinderopvang gecombineerd met mijn vroedkundestudies. Tijdens mijn zwangerschappen van de kleinste drie heb ik kunnen genieten van moederschapsbescherming vanaf 12 weken, waardoor opvang een lange tijd geen probleem was.
Tijdens mijn zwangerschap van de kleinste is oma, die naast de deur woont, op pensioen gegaan. Ze zag het zitten om wanneer ik de vroegdienst heb de meisjes ’s morgens klaar te maken en naar school te brengen, waarvoor wij heel dankbaar zijn. Voordien moesten ze om 6u opstaan om dan een halfuur later bij mijn zus gedropt te worden die ze dan naar de voorschoolse opvang bracht… Niet zo ideaal dus…
Mijn man doet loonwerk, seizoensgebonden en met vaak lange dagen. Vanaf begin maart, afhankelijk van het weer, tot begin juni start hij ten laatste om 7u (vaak vroeger) tot ‘s avonds laat. Ik werk halftijds wat al veel scheelt en ik probeer tijdens deze periode al mijn laatdiensten te wisselen met mijn (suppertoffe ;-)) collega’s en verlof te nemen, want tijdens deze periode kan ik absoluut niet op hem rekenen. Ik werk ook 1 op de 4 weekends waardoor ik vaker in de week vrij ben. In nood kan ik ook rekenen op de andere oma die zelf ook nog werkt, waardoor dat iets minder vanzelfsprekend is
8u35 Terug thuis met 1 vierde van de kroost. Tafel afruimen, vaatwasser legen en vullen, stofzuigen, was insteken, was opplooien, wasmand ver genoeg wegzetten dat mijn werk niet allemaal terug ongedaan wordt gemaakt door kleine meisjeshandjes en denken wat ik deze middag ga klaarmaken.
Ik probeer steeds te zorgen wanneer ik de late shift heb, dat er gekookt is zodat manlief enkel alles nog moet opwarmen ’s avonds. Hij komt pas rond 18u thuis, waardoor er niet veel tijd over is… Ik probeer tussendoor nummer 4 te entertainen, niet zo evident want nummers 1, 2 en 3 zijn hier duidelijk veel beter in …
12u Ik eet snel mijn middagmaal, geef dochterlief eten, ruim snel de keuken en de rest van het huis op zodat ik het netjes kan achterlaten…
13u Vertrek naar de crèche.
KUS “Tot morgen liefje.”
14u Oef ik heb het gehaald, zucht, start van mijn shift…
22u Einde van mijn shift. Ik rij naar huis, meestal is manlief nog wakker, we overlopen nog eens onze dag.
23u Gaan slapen en hopelijk val ik snel in slaap want ’s anderendaags begint alles opnieuw….
Wil je graag meewerken aan deze rubriek? Stuur dan een overzichtje van jouw dag (en eventueel een foto van je gezin) door naar lore@mamabaas.com
