Een onverwachts origineel verjaardagscadeau: een zoontje!
Het was 14/08/2015, 5 uur in de ochtend en 9 dagen voor de uitgerekende datum voor de geboorte van mijn eerste kindje, een zoontje. Ik werd wakker met buikkrampen. Denkend dat het wat gewone buikkrampen waren, ging ik naar het toilet. Het ging beter. Ongeveer 6 minuten later lag ik terug in bed en daar waren ze weer, de krampen. Mijn man lag naast mij nog diep te slapen. Ik durfde hem niet wakker maken. Het was immers ... zijn verjaardag!
Weeën? Dat kan nog niet
Tussen 5 en 8 uur had ik elke 8 à 10 minuten een kramp die telkens na een poosje weer verdween. Ik noteerde het tijdstip van de kramp telkens op mijn gsm en merkte na enige tijd dat de krampen toch wel snel na elkaar kwamen. Naïef als ik was, dacht ik bij mezelf 'dit kunnen geen weeën zijn, die komen opbouwend en worden intenser, en trouwens weeën starten met een interval van 30 minuten, dit zijn gewoon voorweeën'. Tegen 8 uur stonden we samen op en ontbeten we. Tegen 10u30 begon ik me toch wat vragen te stellen, de krampen bleven komen en gaan. Toch maar even de materniteit bellen? Het advies luidde 'Kom even langs voor een monitoring'.
Slippers en handtas? Check! Bevallingstas en camera? Nope!
We waren onze oprit nog niet af of mijn man diende de wagen te stoppen, de kramp was enorm! Tegen 11 uur aangekomen op de materniteit, een helse drukte! De vroedvrouw die naar me toe kwam, zei onmiddellijk: 'Aan jouw verkrampte gezicht te zien zijn dat geen gewone oefenweeën, je hoeft geen monitor denk ik, kom maar onmiddellijk mee naar het verloskwartier'.
Daar stond ik dan op slippers en enkel een handtas bij. Waar is de camera? Waar is mijn bevallingstas? Zonder het goed te beseffen zat ik al op 6 cm opening. Nou, dat ging vlotjes! Slechts enkele uren later lag er een wolk van een zoontje op mijn borst, zo perfect en zo lief. Ik denk dat ik nooit meer zo'n origineel verjaardagscadeau aan mijn man kan geven ... :)
