Eenzaam: jij ook? Soms, af en toe, vaak?
Onrealistische verwachtingen
Het lijkt allemaal zo eenvoudig. Je bevalt. Je keert terug naar huis. Je brengt de dagen als sushi door, de baby die als een tevreden plakje rauwe vis hele dagen op mama rijst kleeft.
De realiteit
Die dingen weet je. Maar doe het maar eens. Je kweekt het doorzettingsvermogen van een topatleet met zo'n boreling in de schoot. En weinig verloopt nog volgens de planning: darmkrampen, het zuur, willekeurige weenmomentjes,... Wat een eenzame ellende soms!
Iedereen heeft het druk
De meeste mensen werken. Oh, en dat voel je pas écht als je overschakelt van de prikklok naar het ritme van een baby. Een beetje genieten toch die periode, maar ook een beetje FOMO.
Je moet je plan leren trekken
Ik denk dat dat mijn voornaamste les is. Durf alleen te zijn. Baby’s zijn niet altijd helemaal geweldig. Durf te balen en spreek dat uit. Een andere ouder kan zich daardoor misschien net wat minder eenzaam voelen.
