Help! Mijn peuter pubert!
Peuter. Puberteit. Nu.
Begrijp me niet verkeerd. Mijn dochtertje is geweldig en ik zie haar doodgraag. Maar mevrouwtje is op 28 februari 2 jaar geworden en heeft zomaar eventjes beslist om de peuterpuberteit in te gaan. Elke dag, elke minuut.
Een greep uit het aanbod:
- een krijsuurtje inlassen omdat mama gewoon een vraag stelt
- driemaal per dag 'per ongeluk' in haar broek plassen
- slaan
- twintig keer dezelfde zin herhalen
- eten op de grond gooien...
Allemaal zaken die de laatste weken dagelijkse kost zijn.
En dan stel ik mij even de vraag: Heb ik jou daarom op de wereld gezet? Een vraag die ik uiteraard niet luidop mag uitspreken, want iedereen weet dat elke mama een superheld is die alles aankan. Ja toch?
Het hoort erbij
Maar volgens alle websites, familieleden, wildvreemden en reclamespots hoort dat er nu eenmaal allemaal bij.
Dus trek ik even de deur van het washok achter mij dicht, vouw ik de zoveelste lading was op van deze week en huil ik stiekem tot ik zelf weer een beetje gekalmeerd ben.
En wanneer ik de deur dan weer opendoe, kijken twee ondeugende, helderblauwe oogjes mij aan en ben ik op slag vergeten waarover ik me eigenlijk druk heb gemaakt.
Mama-zijn. Het is een wereld op zich.
Gastmama Cara
