'Mama is een prinses' en andere voordelen van een jongensmama te zijn
Vals voorgevoel
Toen ik zwanger werd, was ik ervan overtuigd dat er een dochtertje onderweg was. Ik had uitgebreide namenlijsten voor een meisje, en slechts een paar namen die ik mooi vond voor een jongen.
Het was dus even schrikken, toen ik te horen kreeg dat het prille wezentje in mijn buik geen meisje was, maar een jongen. Toch werd ik hoteldebotel instant stapelverliefd op dat kleine jongetje dat me zo had weten te verrassen. Twee jaar later volgde een tweede zoon, op wie ik al even hoteldebotel stapelverliefd werd.
Jongensmama
Ondertussen ben ik dus een echte jongensmama, en moet ik mijn mannetje staan als enige vrouw tussen al die mannen thuis. En ik moet zeggen, het is toch iets speciaals. Ik heb nu drie mannen van mijn leven. Ik leer alles over monsters, ridders en draken, huppel tussen rondslingerende autootjes, en ben stiekem best blij dat de woonkamer niet omgetoverd wordt in een roze paradijs.
Prinses
En het is gewoon zalig om thuis omringd te zijn en op handen gedragen te worden door drie mannen. Om tussen al dat mannelijk geweld en al dat testosteron te mogen zorgen voor de female touch. Om je zoon van op zijn raceauto enthousiast ‘mooi!’ te horen roepen, wanneer je nieuwe oorringen draagt.
Mijn zoon zei het vorige week nog: ‘Mama is een prinses!’ En zo voelt het ook, tussen al mijn mannen.
Het perfecte plaatje
Ondertussen is mijn droom om een dochter te hebben nog slechts een vage droom, en kan ik me eigenlijk nauwelijks inbeelden op welk vlak een dochter leuker zou zijn. Het is perfect zoals het is.
Soms heeft het leven nu eenmaal verrassingen in petto, die uiteindelijk voor een minstens even perfect plaatje zorgen als dat in je hoofd ;-).
