Je kind belonen, hoe doe je dat?

Snoepjes, stickers en... een pluim

1. In het begin werkte ik vooral met een snoepje: elke keer als de oudste iets goeds deed, kreeg ze er eentje. Wilde ik haar iets laten doen dat ze écht niet leuk vond, dan motiveerde ik haar met een chocolaatje, haar favoriete gesuikerde goedje. Maar na een paar keer begon ze zelf om snoepjes of chocolaatjes te vragen en kreeg ze alleen maar meer zin in suiker… Niet dat ik een antisuikermama ben, wel integendeel, maar het gezeur werd een beetje te constant, waardoor het voor niemand meer een leuke beloning was. In vaktermen noemen ze dat: een verlies-verliessituatie. Of zoiets.
    
2. Toen ze drie was, ontdekte ik bij toeval dat ze écht met heel kleine dingen kon gemotiveerd worden. Concreet ging het om een pluim. Letterlijk dan. Je kunt ze in allerlei kleurtjes kopen in onder meer de Hema. Het enige nadeel van die dingen is dat ze enorm pluizen. Je vindt dus overal een beetje pluim. Maar bij haar werkte het echt: als ze tegen iets opzag (groentjes opeten, tanden poetsen, flink gaan slapen), dan beloofde ik haar een pluim. En voilà, ineens was alles mogelijk. Alleen al het feit dat ze zelf de kleur van de pluim mocht uitkiezen, was voor haar een traktatie van jewelste.
    
3. Na een tijdje gaat het nieuwe van de dingen eraf en zo ook met de pluim. Dus probeer ik het ook eens een keertje met stickers. Het waren kant-en-klare gezichtjes (goud = uitmuntend, groen = flink, geel = bwa, rood = niet zo flink). En dat werkte dus opnieuw gigantisch goed bij de oudste. Mee helpen opruimen, flink eten, you name it, ze doet het zonder morren, als ze maar zo’n groene of gouden sticker krijgt. Want ze weet: na tien gouden stickers kreeg ze een kleine verrassing (een spelletje samen spelen, een ballon...). Maar het vooruitzicht alleen al vindt ze een feest.
    
4. Voor onze kleinste (2,5) is dat stickersysteem nog veel te moeilijk. Ze geeft er werkelijk geen moer om als ik dreig met een rode sticker. Het enige wat haar kan motiveren, is een pepermuntje (Vichy). Ik vind dat persoonlijk nog niet zo erg als een snoep, dus als de nood het hoogst is en ik haar echt de arm moet omwringen om iets te doen, dan staat er een pepermuntje voor in de plaats.