Het geknapte theezakje
Ik kan me niet inbeelden dat ik de hele dag tussen vier muren zou zitten om op te ruimen, te stofzuigen, te strijken, te koken en als de kids van school thuis zijn, het hele rijtje opnieuw uit te voeren. Ik werk graag. En ik ben fier op mijn job. Maar dat houdt jammer genoeg in dat er niet meer dan drie blondjes kunnen rond lopen in huis.
Mijn stresslevel is de laatste tijd zo gestegen dat ik een tikkende tijdbom ben. De genietmomentjes met mijn man zijn zo schaars geworden, dat die date de bijna onmogelijke opdracht kreeg om me te doen ontspannen.
Kinderknop: uit?
Alleen slaagde ik er zaterdag niet in om de kinderknop volledig uit te zetten. De smartphone bleef lonken, ook al was er gsm-stilte afgesproken. Ik vreesde bij elke ping dat de babysit een bloedneus, een valpartij of een pyjamaongelukje zou moeten oplossen. Je kunt dat kind toch niet belasten door te zeggen dat je niet bereikbaar bent?
Vanaf het moment dat ze in je armen gelegd worden ben je verantwoordelijk, punt. Gelukkig dat je nooit weet waaraan je begint. Aan de andere kant tikte de klok, die centraal boven de deur hing, verder waardoor ik alleen maar kon denken aan haar prijs, die genadeloos per kwartier steeg.
Ik moest toegeven dat ik het heerlijk vond om een menuutje voorgeschoteld te krijgen, zonder dat ik er iets voor moest doen. Dat ik iets nieuws kon proeven, want ik verlegde mijn grenzen. Mijn man was trots op me dat ik niet voor de vertrouwde pasta met scampi ging, zijn goedkeurende knipoog betekende veel voor me.
Alleen liep het fout tijdens het dessert, zo noem ik het, die verwenthee na het eten. Een echt dessert krijg ik er echt niet bij, hoor. Ik moet er toch voor zorgen dat ik morgen opnieuw in mijn veel te skinny jeans geraak? Ik drenkte het theezakje te veel in het hete water en toen ik net vroeg hoe de moelleux au chocolat van mijn man smaakte, knapte het touwtje af.
Ik ontplofte
Onder normale omstandigheden zou ik het ongelukje weglachen, maar nu ontplofte ik. De krampen in mijn darmen, omdat ik toch te veel gesmuld had van die tongrolletjes, de druk van te moeten ontspannen omdat we een avondje uit hadden gepland, mijn kleedje dat te hard spande omdat ik er nog altijd van overtuigd was dat ik een maat kleiner kon dragen, mijn haar dat niet perfect in model lag, …. ze maakten me een nieuwe Etna.
Ik balde mijn vuisten en bewoog me vakkundig naar het toilet. Ik boog voorover en keek mezelf ontgoocheld aan. Ik wou genieten, maar het lukte me niet. Het geknapte touw van de thee was genoeg om me met de feiten op de neus te drukken. Ik was geknapt.
Terug aan tafel besefte ik gelukkig waarom ik ooit verliefd op hem geworden was. Hij had gezien dat ik panikeerde en hij had een nieuwe thee laten aandrijven. Ik zette de veel te hete kop, waarin het zakje nog hing te bengelen, aan mijn lippen en dronk. Wat goed dat hij er extra suiker in had gedaan. Hij keek me aan en hij glimlachte. Ik besefte dat zijn bemiddeling zoet smaakte en dat de blik in zijn ogen veel waard was.
Misschien moet ik de volgende date plannen in de vakantie, een losse jeans aantrekken en de kinderen droppen bij mijn schoonmoeder.
Strak plan.