Het moederschap maakt me week

Het moederschap maakt mij week. Zeker nu, tijdens mijn zwangerschap, ben ik een vat vol tegenstrijdige gevoelens.

Enerzijds overvalt mij soms de simpele gelukzaligheid van het mama zijn. Als we bijvoorbeeld net door de hagel hebben gefietst. Ik trek haar natte kleertjes uit, draai snel de verwarming aan en met onze blote billen tegen elkaar kijken we naar Pingu. Ze legt opeens een klein handje op mijn been. Ik neem haar stevig vast tot haar koude voetjes helemaal warm worden. ‘Kijk visje’, zegt ze serieus. Ik zoen haar lief hoofdje. Dit moment kan niet perfecter.

De andere kant van mama zijn

Anderzijds voel ik me dan vaak ook angstig. Hoe zal ik mijn peuter en ongeboren kind voor altijd veilig houden?

Soms kan een kort artikel over oorlog, geweld of een ziek kind mijn schrik aanwakkeren. Ik besef dat ik mijn kleintjes moet loslaten om haar alle kansen op geluk te geven. Maar het vergt een serieuze inspanning om mijn eigen angsten daarbij te onderdrukken.

Het lijkt me normaal om te hopen dat een groot ongeluk ons gezin nooit treft. Maar bepaalde activiteiten uitstellen omdat ik schrik heb voor een ongeval of terreur bijvoorbeeld, dat wil ik mijden. Ik hoop zoals alle ouders dat mijn kinderen in alle onschuld en naïviteit mogen opgroeien. Dat het kwalijkste dat mijn peuter meemaakt dit jaar de koude voetjes en billetjes zijn. Want dan is mama er snel om haar weer helemaal warm te wrijven.