Het is niet omdat je alleenstaande mama bent dat je zielig bent

Ik ging op zaterdag met hem naar de huisartsenwachtpost. Ik moest wel aandringen dat het ernstig was en dat ik meteen wilde komen, dit was geen kwestie van nog enkele uren wachten. De huisarts van wacht (een huisarts in opleiding) werd heel paniekerig toen ze mijn zoontje zag en vertelde dat hij meteen naar de spoeddienst moest gaan, want dat het echt niet goed met hem ging.

Ik ben redelijk rustig op dat vlak, mede dankzij mijn medische kennis, maar wanneer een arts helemaal paniekerig begint te doen, denk je ineens aan het ergste en ga je als moeder dus ook panikeren. Nota aan die arts: kalm blijven was hier echt wel een aanrader.

We hebben urenlang op spoed gezeten, hetgeen best stresserend is. Alsof dit nog niet genoeg was, werd ik dan nog eens afgesnauwd door de verpleegkundige dat mijn zoontje zijn zuurstofmasker ten alle tijde op moest houden. Ja, maak dit maar eens duidelijk aan een tweejarige die al helemaal overspoeld wordt van al die indrukken ...

Volgens die verpleegster moest ik mijn zoon maar in een soort van houdgreep houden zodat hij zijn handen niet kon gebruiken om het masker af te doen.  Op dat moment zou het toch echt wel veel fijner geweest zijn indien die verpleegster enig begrip voor de situatie had kunnen opbrengen.  Het is toch echt niet ok om een ouder te gaan afsnauwen.

Na overleg met de kinderarts werd er besloten dat mijn zoontje naar de intensieve van het kinderziekenhuis overgebracht zou worden, ze zouden hem met de ziekenwagen overbrengen. Toen ik echter aan de verpleegster vroeg of ik dan toch wel mee mocht, zei die doodleuk dat dat niet de bedoeling was en dat ik het ook nog eens aan de kinderarts moest vragen.  De kinderarts zei dat ze betwijfelde of dit zou gaan. 

Een halfuur later kwam ze terug met de mededeling dat ze had geregeld dat ik mee mocht rijden met de ziekenwagen aangezien ik alleenstaande moeder ben.  Op dat moment wist ik niet goed hoe ik daarop moest reageren. Het is toch gewoon het recht van elk kind om altijd een ouder bij zich te hebben? Dat heeft toch echt niets te maken of je nu al dan niet een alleenstaande ouder bent?

Het klonk alsof ik echt wel zielig was, maar niets is minder waar. Het is niet omdat je alleenstaande ouder bent dat je zielig bent!