Het ouderschap: van weekdier tot superslak
Zo week als een slak
Dat het een grote impact zou hebben op mijn leven, daar kon ik me iets bij voorstellen. Maar dat het me tot een melig weekdier zou bombarderen, dat had ik eigenlijk niet verwacht.
Je verloren voelen omdat je kind net ziek is op een dag waar het zo naar uitkeek. Een traantje wegpinken van fierheid tijdens een optreden op het schoolfeest. (Serieus?) Een zakdoek bovenhalen bij een reality serie over kwetsbare kinderen. Teleurstelling in mezelf om te snel op mijn paard te zitten bij dramarijke kleuterscènes. Ongerustheid over 1.001 zaken,… Week, weker, weekst!
Onvoorwaardelijke liefde
Maar gelukkig gaat het ouderschap ook over fijne momenten vol liefde, trots en blijheid. Ik vraag me alleen af of mijn hart dit zal blijven trekken. Want wie weet wat het ouderschap nog allemaal in petto heeft.
Misschien… staat die weekheid wel gelijk aan onvoorwaardelijke liefde. En is het net een superkracht die helpt om de dagdagelijkse ballen van het ouderschap tegelijk in de lucht te houden. Want ouderschap is zo veel meer dan koken, wassen, poepen afkuisen, rondrijden en stofzuigen (hoewel dit het vaak voor een groot deel omschrijft).
Het is ook smelten bij het krijgen van een bosje zelf geplukte, verlepte bloemetjes. Of een ooh-momentje bij een spontane kus tussen broer en zus. Intens geluk wanneer je je kind ziet stralen. Of een warm gevoel bij een dikke knuffel. Lekker week, ja, ik weet het. Zakdoekje nodig?
Mag ik bij deze alle weekdier-ouders tot superslakken nomineren?
