Hoe een puppy je voorbereidt op een baby – en ook weer niet
Wel, het opvoeden van een puppy heeft voor mij wel wat gelijkenissen met het zorgen voor een pasgeboren baby. Al is een puppy grootbrengen toch nog een tikkeltje gemakkelijker dan een baby ;-).
Vanaf het moment waarop je de puppy in huis verwelkomt, dien je immers rekening te houden met je harige vriendje. In de eerste plaats heeft hij een slaapplek, voer en speelgoed nodig. Net zoals met een baby staat je huis nu plots vol nieuwe spulletjes, waarvan je maar de helft écht nodig hebt.
Daarnaast vraagt een puppy veel aandacht en tijd. Alle dagen na het werk uitjes plannen zijn vanaf dan geen optie meer, want er zit thuis iemand vol enthousiasme op je te wachten. Je kan ook niet meer halsoverkop een weekendje weg boeken zonder een 'dogsit' te voorzien en wanneer de pup meegaat, is je auto overladen met al zijn spullen (dat zijn er meer dan je zou denken).
Net zoals bij een baby is het belangrijk dat je als partners overeenkomt over hoe je de puppy wil opvoeden. > Geven we hem restjes van tafel? > Mag hij bij ons in de zetel liggen? > Mag hij overal in huis komen? > Welke commando's moet hij beheersen (en welke zijn gewoon grappig om hem aan te leren)? > Gaan we met hem naar de hondenschool?
Kortom, wat willen we hem zeker aanleren en - nog belangrijker - wat helemaal niet? Het vroeg, net zoals bij de zorg voor een baby, aanvankelijk wat afstemming tussen de baasjes onderling.
Consequent zijn, nog zoiets wat van cruciaal belang is bij een jonge pup. Want ze zijn toch zó slim! Mag het niet van baasje, dan nog even proberen bij bazinnetje ... En als je over bepaalde zaken als koppel niet op één lijn zit, kan dit een grote bron van ergernissen worden. We zijn momenteel met Céleste nog niet in die fase aanbeland, maar ik kan me alvast voorstellen dat ze haar en onze grenzen op termijn goed zal aftasten.
Een puppy is net zoals een baby ook niet onmiddellijk zindelijk. Dat wil in het begin zeggen dat je 's nachts verschillende keren mag opstaan om hem buiten te laten voor een plasje (gelukkig duurt dit maar een paar dagen) en bij thuiskomst moet dweilen wanneer je een aantal uren weg was.
Een jonge hond maakt eveneens een soort van puberteit door. Net zoals bij een peuter in de peuterpuberteit, heb je dan vaak maar weinig vat op je pup. Net datgene wat je niet vraagt doen, is vanaf dan een fulltime job. Vermoeiend voor ons beiden, dat wel ... en dan kan je pup je nog niet tegenspreken!
Verder, vergelijkbaar met een baby in de orale fase, riskeert alles wat een pup tegenkomt in zijn muiltje te verdwijnen. Het uiteinde van het tapijt, mijn haar, Célestes kleertjes,... niets is nog veilig - en dan zwijg ik nog over onze puppy ;-)! (Céleste proeft graag oneetbare dingen, ai ai).
Zoals je naar je baby verliefd kan blijven staren, raak je vertederd van alles wat je puppy op zijn lompe pootjes doet. Denk er zijn schattige blik met grote kijkers bij en je vergeet zo al je zorgen. Daarenboven zijn baby en puppy steeds dolenthousiast om je terug te zien. Gelukkig houden ze er allebei van om bedolven te worden onder de kusjes en knuffels.
Tot slot... slaap (thank god)! Puppy's en baby's hebben veel slaap nodig. Ze kunnen het meestal elk moment van de dag en overal, maar ze doen dit het liefst van al op hun baasje/mama-papa natuurlijk!
Oké oké, een kind opvoeden is natuurlijk niet zo gemakkelijk als een puppy.
Je kindje kan je never ever alleen thuis laten. Baby's hebben veel meer hulp en verzorging nodig dan je pup die al content is met een bench om in te slapen, droge brokken en een dagelijkse wandeling. Een kindje blijft groeien en ontwikkelen, terwijl een hond na een dik jaar volgroeid en (tamelijk) volleerd is.
Maar met onvoorwaardelijke liefde, authentieke aandacht en massa's geduld kom je bij beiden al een heel eind verder!
Deze blog verscheen eerder op Babystepsbyceleste.
