Hoe moet je omgaan met de eetkuren van een peuter?
Noem een peuter geen baby meer
Maanden geleden was het zover: je allerliefste spruit werd 1 jaar. Een mijlpaal in de geschiedenis en een grote stap vooruit. Je hummeltje leeft nu al meer dan 1 jaar bij jullie en heeft al goed zijn plaatsje verworven in jullie gezin. Een grote verandering op die leeftijd van 1 jaar is ook de stap die jullie kind heeft gezet van baby naar peuter. Noem een 1- jarige geen baby meer. Neen, een 1-jarige is een peuter en kan al heel wat.
Je peuter duldt geen tegenspraak
Die peuter slaagt erin zich voort te bewegen (kruipend, sluipend, rechtopstaand aan de hand van mama of papa, of zelfs al alleen stappend). Die peuter ontdekt vanuit een ander perspectief (rechtopstaand en bewegend) heel wat interessante zaken:
- Het huis herbergt ongelooflijk veel deuren die geheimen verstoppen.
- Het huis heeft ontzettend veel dozen die niet verklappen wat erin zit.
- In een kast kan een peuter zich uitleven dat het een lieve lust is. En die lieve peuter waant zich in het aards paradijs.
Plots ontdekt dat lieve hummeltje dat er heel wat te beleven valt in die grote, wijde wereld en dat er meer is dan mama’s schoot of papa’s armen. Jouw gezond ontwikkelende peuter trekt er dus op uit en ontdekt gulzig de wijde wereld.
Op datzelfde moment komt bij die peuter ook het besef dat hij/zij autonoom kan bewegen, kan functioneren, beslissingen kan nemen in die wijde wereld. Dus onder het credo 'vrijheid, blijheid' exploreert en experimenteert jouw peuter erop los. Alles moet uitgeprobeerd worden. Hij/zij wil figuurlijk van alles een beetje proeven.
Het is ook het moment om eens te kijken wat het effect is van 'nee zeggen'. Neen tegen eten, neen tegen slapen, neen tegen alles wat de exploratiedrang van de peuter in de weg staat. Jouw peuter duldt geen grenzen en tegenspraak. Elke begrenzing wordt onthaald op een stil verzet of een luid salvo, soms met veel drama (rollen over de grond, stampvoeten…) als dat nodig blijkt. Het is niet voor niets dat er op die leeftijd onder mama’s en papa’s gesproken wordt over 'the terrible two'...
He/she's got the power
Jouw peuter heeft als ontwikkelingstaak de grenzen van zijn exploratiedrang af te tasten en te ontdekken. Jij hebt de opvoedingstaak dit in goede banen te leiden en jouw peuter te sturen. Die twee zaken gaan niet altijd hand in hand. Door systematisch grenzen te stellen, leert jouw peuter wat mag en niet mag. Jij bent als het ware het extern geweten van je peuter. Volhouden is daarbij de boodschap.
Toch zijn er drie domeinen waar je als ouder machteloos kan staan, waar je de strijd als het ware niet kan winnen:
- Jouw peuter kan zelf beslissen al dan niet te slapen.
- Jouw peuter kan zelf beslissen al dan niet te eten.
- Jouw peuter kan zelf beslissen al dan niet op het potje te gaan.
Hij/zij ontdekt je zwakte
Jouw peuter, die ontdekt dat hij zelf beslissingen kan nemen, moet ook weleens het effect aftasten van een weerspannigheid op één van deze drie domeinen.
Jouw peuter ontdekt dat jij zenuwachtig wordt van het feit dat hij/ zij niet wil eten of slapen. Voor het eerst kan dat wezentje ook eens beslissen of er iets in dat potje komt, terwijl jij daar met veel spanning staat op te kijken en staat toe te juichen. Jouw peuter, uiteraard het meest pientere wezentje op aard, stelt vast dat jouw opvoedingsmiddelen uitgeput geraken en dat je zo stilaan radeloos wordt. En daar heeft hij/zij dan de opening gevonden! Er bestaan dus toch domeinen waarop geen begrenzing (in de ogen van jouw peuter) mogelijk is…
9 tips voor peuterkuren bij het eten
- Zodra het thema eten in the picture is, begint bij jou en de andere gezinsleden waarschijnlijk al de spanning te stijgen. Laat het gegeven dat je kind moet gegeten hebben los. Zie dit gegeven niet als een strijd waarin winnaars of verliezers zijn.
- Probeer eens na te gaan hoe de situatie is bij de onthaalmoeder. Eet jouw peuter alleen of met andere kinderen? Eet jouw peuter zelfstandig of wordt het eten nog gegeven door de onthaalmama? Wat is de onthaalmoeder intussen aan het doen? Het is goed mogelijk dat er meerdere kinderen zijn, dat de onthaalmama druk in de weer is en dat er dus eigenlijk geen podium is om grenzen af te tasten.
- Geef je kind voldoende autonomie. Laat je kind zelfstandig eten met een eigen lepel.
- Probeer bij de eerstvolgende situatie het gegeven dat jouw kindje niet wil eten te negeren. Toon hoe jij wel geniet van eten. Probeer daarbij ook je gezichtsmimiek en houding onder controle te houden.
- Neem na 20 minuten op een neutrale manier het bord of de boterham weg.
- Begin niet te discussiëren met je kind of onder elkaar. Spreek eventueel met elkaar over iets totaal anders. Bespreek jullie meningsverschillen over de aanpak op een moment dat jullie kind er niet bij is.
- Houd je aan het geven van tussendoortjes, maar compenseer het tekort niet. Geef met andere woorden geen groter tussendoortje (bijvoorbeeld twee stukken fruit in plaats van één stuk fruit) dan voorzien.
- Als jouw kind wel flink heeft gegeten, prijs jouw kind dan uitvoerig. Flink eten staat niet gelijk aan het bord leeg eten. Het kan ook gewoon zijn dat jouw kind er geen issue van gemaakt heeft en de helft heeft opgegeten. Probeer ook dat zoveel mogelijk te bevestigen.
- Bevestig elk positief gegeven dat je opmerkt. Wat beloond wordt, zal zich herhalen. De mooiste beloning voor een peuter is jouw waardering en appreciatie.
