Iedereen een superheld

Ik ben er zelf ook nog niet lang achter, maar het werd me klaar en duidelijk gepresenteerd door mijn zalig duidelijke dochter. “Mama, wij hebben een uniek talent samen. Wij zijn goed in vallen. Wij zijn helden die beter kunnen vallen dan vliegen, dat is onze superkracht.” Eerst moest ik lachen, maar toen ik zag hoe ernstig ze het meende, kon ik niet anders dan erkennen hoe goed we inderdaad kunnen vallen. We vallen zelfs over niets. Dat is pas kunnen. En daarbij vallen we in stijl, niet bepaald elegant, maar klunzig charmant en zonder te huilen (behalve als er bloed is te zien). Nadien draaien we met onze ogen, relativeren we onszelf en het leven, giechelen een beetje (want zelfs charmant is soms een beetje gênant) en dan gaan we door.

Kwestie van perspectief

Ieder zijn talent. Maar bij deze is het zo duidelijk aanwezig dat we naast een natuurtalent in de ogen van mijn dochter zelfs mogen spreken van een superkracht. Ja, op zich heeft ze gelijk, aangezien zwaartekracht een supersterk effect op ons heeft. Maar haar vijfjarige wijsheid deed me verder fantaseren en ten slotte draait alles om iets in het juiste perspectief te plaatsen. Niet? Al is dat het perspectief van een kleuter. Ik heb haar perspectief even ‘geleend’ en zo werd al snel duidelijk dat ik inderdaad samenleef met drie helden en ik er zelf ook eentje ben.

De helden van mijn gezin

Zo heb je mijn man Sus. Hij is een held in relativeren. Op zijn cape zou het motto “Alles komt goed!” wapperen als hij de lucht in gaat. Hij is de held van mijn kinderen om tal van redenen. Hij is een held in zijn sleutels en portefeuille verloren te leggen. Held in lang op een toilet te zitten. Een ware held in het negeren van mijn gezaag en gejaag. Hij is een held in strijken (en daardoor zeker ook mijn held) en hij is diegene die ook de effectieve term ‘held’ het best evenaart, omdat hij brandweerman is.

Onze eerstgeborene; onze Tuur is op zijn minst ook een held te noemen. Hij is een heel gevoelige held, supergevoelig met wel 1.000 antennes op zijn hoofd die alles detecteren, waarnemen en verwerken. Hij is een held in voelen, ruiken, horen en heeft ook alles gezien ook al denk je van niet (of kan je het zelf niet zien). Hij is volgens hemzelf ook al in veel andere levens al eerder een held geweest. Hij is een held in denken, razendsnel en superveel, waarna hij als een echte held alles ‘eruit huilt’ om weer op krachten te komen. Hij is onze held van de fantasie en het geknuffel. Hij is op motorisch vlak wel degelijk de echte held van ons gezin, zonder twijfel.

Onze dochter Fran besloot zelf ons gezin te vervolledigen, voor we dit zelf konden beslissen. Zij heeft als superkracht een ijzersterke wil, ondersteund door een gigantisch verbaal vermogen en rijke woordenschat. Ze is een held in het op commando boos kijken en twee tellen later je te charmeren. Onder haar stoere verschijning zit een gouden hartje verstopt. Zoals je van een echte heldin mag verwachten kan ze met dieren praten en voor anderen zorgen. Ze is de enige echte heldin van het (laatste) woord en start haar eigen-wijsheid trouw met ‘Eigenlijk…’ Oh ja en vallen natuurlijk, maar vooral ook terug opstaan.

Zelf ook een superheldin

Ikzelf ben de oudste held van ons vier. En zoals ik al zei bracht het juiste perspectief me in de rol van superheldin! Ik ben een held in te veel en alles tegelijk doen, omdat ik denk dat ik dat kan (en soms is dat ook zo) en omdat ik denk dat dit zo moet (en soms is het inderdaad geen keuze). Ik heb mijn heldenstatus ook te danken aan het oprapen en opruimen van was en spullen die iedereen in huis laat rondslingeren en die ik dan hoogstpersoonlijk opruim. Ik kan bovennatuurlijk goed zuchten en mopperen en als ik echt in mijn ‘goeie’ ben kan ik zelfs iedereen omver blazen als een woeste orkaan (gelukkig gaat de storm ook meteen liggen en durf ik me openlijk te excuseren). Ik ben net als Tuur een held in gevoelig zijn en om die reden voel en denk ik non-stop. 

Ik haal mijn superkrachten onder andere uit het drinken van liters koffie en ik ben een held in te veel gin in mijn tonic te gieten (waar ik dan meteen een rood hoofd van krijg). Ik ben een held in bezorgd zijn, in zorgen voor anderen en in liefhebben (en geef daarbij de sterke voorkeur aan mijn man en kinderen). En mijn heldencape hangt pas aan de kapstok als iedereen hier heerlijk slaapt en droomt van ons volgend avontuur en ik de capes van de andere helden eerst heb opgeruimd natuurlijk ;-).