Ik ben een mama nu...
Ik was bang
En liefje, ik moet eerlijk bekennen, ik kon er zo moeilijk mee om. De eerste momenten dat ze je in mijn armen legden voelde het niet alsof dit was wat ik altijd al wou. Ik was eerder bang, angstig, ik kon dit niet.
Je was zo gewenst en we hadden een fantastische zwangerschap achter de rug en toch... de eerste dagen kon ik je amper aankijken, ik geloofde niet dat jij van mij was, van mij...
Ik zou mijn hele leven voor je gaan zorgen en van je gaan houden en ik wist gewoon echt niet of ik dat kon.
Ik hoorde alleen verhalen over hoe magisch het wel was
Mijn gevoelens dierf ik niet uitspreken, want ik hoorde alleen maar verhalen over hoe magisch het wel was toen ze je baby’tje op je buik legden. Ik kon er helaas geen magie in terugvinden en wou dit aan niemand kwijt, want ik zou niet begrepen worden...
Echter, die magie kwam dagen later, en die magie komt nu nog steeds, elke dag. En ja, ik zag er tegenop om voor je op te staan, mama had niet altijd zin om uit haar slaap gehaald te worden, maar dat is oké, dat is echt oké.
Ik hou van je, elke dag opnieuw en elke dag meer
Ik heb geleerd om van je te houden, elke dag opnieuw. En elke dag hou ik weer meer van je. Onvoorwaardelijk veel. En vandaag kan ik me geen dag meer zonder je voorstellen. Ik zou alles opgeven voor jou, ik zou voor jou door vuur gaan en jij bent het wat mijn leven compleet maakt.
Nu...
Maar niet die eerste dagen, toen was ik vooral bang, bang voor het onbekende. Aan alle nieuwe mama’s: het is echt oké als je het niet meteen voelt, het komt heus wel. En het is oké om dit te delen, om dit uit te spreken.
Ik ben écht een mama nu en ik wil niets liever zijn...
Annelies
