Ik denk altijd aan jullie
Ik denk echt constant aan jullie! Uit mezelf, maar ook door alle confrontaties buitenshuis. Als ik wakker word door mijn wekker, wou ik dat ik wakker geworden was door jullie gehuil, om jullie te troosten, er voor jullie te zijn.
Als ik een boterham smeer, vraag ik me af waarom ik eigenlijk aan tafel zou eten en niet in de zetel, want jullie zijn er niet om het goede voorbeeld aan te geven.
Als ik naar de kapster ga, betrap ik mezelf erop dat ik snel van onderwerp verander als het me niet aanstaat, als het strookt met waar ik in mijn gedachten zit, waar wij zijn.
Als ik reclame van Zalando zie, klik ik al snel weg, want die zwangerschapskleren of kinderkleertjes heb ik nu niet meer nodig.
Als ik de was zou doen –wat me nu nog niet lukt–, denk ik aan de tientallen rompertjes die erin hadden moeten zitten.
Als ik naar de apotheker ga, ben ik tijdens het wachten eigenlijk stiekem een tutje voor jullie aan het kiezen.
Als ik naar de dagbladhandel ga, lonken mijn ogen naar alle geboortekaartjes, die we jammer genoeg niet ontvangen hebben.
Als ik leuke hebbedingetjes zie, denk ik onmiddellijk dat ik dat niet nodig heb, al dat materiële, dat ik liever jullie bij me zou hebben.
Als er een vlinder in de tuin fladdert, zeg ik jullie hallo terug.
Als ik in de supermarkt loop en boekentasjes zie, besef ik dat ik jullie nooit zal mogen afzetten aan de schoolpoort.
Als ik naar mijn verlovingsring kijk, zie ik jullie al voorlopen met de ringen.
Als ik foto’s zie van mezelf met een kindje in mijn armen, voelt het voor mij ergens ook alsof ik op dat moment jullie vast hield.
Als de lucht helderblauw is, hoop ik jullie terug te vinden in de wolken.
Als ik bij jullie ben, aan jullie grafje, voel ik jullie aanwezigheid wanneer plots de zon jullie grafje in de spotlight zet.
Als ik jullie kamer voorbij loop, voel ik me elke keer weer vreemd, droevig, maar ook vol warmte, vol liefde.
Ellen De Pauw, 22/09/2018
