Die leegte ...

Daar waar jij ooit was, daar waar ik jou verloor …

Ook al vulde je zusje een tijd nadien dat plaatsje en zorgt ze voor fantastische momenten, toch blijft dat lege gevoel daar …

Dromend over wie jij zou zijn ...

Rouwend om jouw verlies, om jou nooit te mogen leren kennen ...

Tegelijk ook dankbaar voor jouw zusje en alles wat ik leerde uit jouw verlies ...

Zal die ooit weg gaan, die leegte?

Jij maakte me wie ik vandaag ben.

Jij maakte me sterker, open, eerlijk tegen mezelf.

Jij maakte me mama, ook al mocht ik je nooit in mijn armen houden, kussen of een naam geven ...

Ik mis je!

Ik treur om jouw schopjes nooit te mogen voelen, om jouw hartje niet te mogen horen. Ik zag dat mooie hartje wel kloppen en dat is nu nog steeds het meest volmaakte moment uit mijn leven. Perfect en onbezorgd geluk, dat gaf je me! En dat is zoveel belangrijker dan die leegte ...

Ah, die leegte...

Op die momenten ben je net weer iets dichter bij me ...

Ik zie jou graag, mijn kleine ster!

Dikke vlinderkus

Mama

Daisy