5766fi.jpg

Ik had eindelijk rust gevonden … en toen verongelukte mijn vriend

19/02/2019
Mamabaas
Door Mamabaas

Een mama werd ongewild alleenstaande mama toen haar zoontje 3 maanden was. Na een rechtszaak voor slagen en verwondingen kreeg ze het exclusieve ouderschap. Vorig jaar leerde ze iemand kennen die haar toonde dat het ook anders kon. Helaas verongelukte hij in oktober… Om haar grote verlies te verwerken, schreef ze haar verhaal neer.

Op 12 april 2018 kwam je vlot ons leven binnen geswipet met de ongetwijfeld voor jou nooit eerder gebruikte openingszin ‘Hoe oud is het ventje?‘. Iemand die eerst interesse toonde in mijn minimensje en dan pas in mij… Het was goed, zelfs meer dan goed. Gedurende de daaropvolgende dagen én nachten werden korte berichten langzaamaan halve boeken of zoals jij het omschreef ‘we hadden toch serieuze conversaties.’ 

Eerste afspraakje

‘Eens afspreken?’ ‘Heel graag!’ Omdat minimensjes niet zomaar zelf eens op uitstap kunnen en ’s avonds vroeg in hun bedje moeten, kwam je naar mij thuis. Ik stond in de keuken te koken terwijl jij tegen de deuropening leunde in je donkerblauwe jeans, lichtblauwe t-shirt met DEUS logo en lichte Timberlands. (Verbazend hoeveel een mens van bepaalde gebeurtenissen in het leven onbewust toch onthoudt.)

Pas later zou ik ontdekken dat je een voorliefde had voor losse boxershorts met printjes en dat het je niet uitmaakte of je 2 dezelfde sokken droeg, al dan niet voorzien van teenverluchting. Je streek regelmatig door je haar om het naar achter te leggen terwijl ik  je ongelooflijk aantrekkelijk vond met je wilde gekrulde bles. Het was echter een van jouw trekjes als je zenuwachtig was, net zoals je armen voor je kruisen, alsof je aangaf dat je voorlopig even in jouw eigen veilige zone bleef.

De pot schafte wraps met kip, groentjes en verse guacamole. Achteraf ondervond ik dat ik je eender wat had mogen voorschotelen, je had het met evenveel smaak verorberd (behalve dan die walgelijke chocomelk en havermout). Stiltes? Die hebben we niet gekend. Praten ging ons, oké vooral jou dan, goed af. Niet alleen over de ijsbrekende koetjes en kalfjes maar ook over de struggles of life die we duidelijk allebei al hadden moeten ervaren. Twee vreemden kwetsbaar naast elkaar in een zetel van 1m50 die hun grootste ups en diepste downs grenzeloos aan elkaar kwijt konden. Het had iets vreemds, bizar en toch zo verrijkend en veilig.

Het voelde als thuiskomen

Helaas zijn minimensjes vroege biologische wekkertjes en moest onze avond met veel tegenzin afgerond worden. Je deed je motorvest aan en ik herinner me heel goed hoe graag ik die weer uit wou doen, gewoon om je moment van vertrek uit te kunnen stellen. In plaats daarvan gaf ik je een knuffel alsof ik je nooit meer los zou laten. Iets wat jij nadien nog vaak omschreef als een heel bevreemdend maar warm gevoel.

Toch waren we het erover eens dat dit voelde als thuiskomen, alsof we elkaar al jaren door en door kenden en dit een zoveelste avond in ons bestaan was waarbij we evengoed lekker comfy in onze zondagse pyjamaoutfit naast elkaar hadden kunnen ploffen. Hoewel… jij voelde je het meest comfortabel in je dagelijkse kleren, je adamskostuum of dat blauwe shortje dat je ooit van een werkbroek gemaakt had en waar ik al snel van besefte dat ik het er ging moeten bijnemen zoals jij mijn minimensje.

Je nam mijn zoontje er vanzelfsprekend bij

Dat vond je zelf heel vanzelfsprekend, dat mijn minimensje deel zou uitmaken van ons verhaal. Vanaf het eerste moment was je er voor mij én voor hem. Dat je ooit papa wou worden, daar twijfelde je zelf niet aan, maar of je opeens uit het niets die rol op jou kon nemen moest je zelf nog ondervinden. Iets waar je van het eerste moment altijd heel eerlijk over geweest bent. Maar lieve Cowboy hoe je dat deed… De buitenwereld die niets van ons afwist had geen enkel vermoeden dat er ergens een bloedband ontbrak.

We begonnen aan ons leven met z’n drietjes

Apart wonen hebben we nadien niet lang meer volgehouden. Jij in jouw zetel, ik in mijn zetel op 42km of 48min rijden van elkaar. Het voelde te bizar en onlogisch aangezien we doorgingen met halve boeken schrijven en we niets liever wilden dan bij elkaar zijn. Op een paar weken (of waren het dagen?) tijd vonden er een tig-tal onderbroeken, een paar kledingstukken, wat werkkleren die talrijker waren dan je andere kleren, 3 paar schoenen én je zwarte bompa-pet hun weg naar de kledingkast en kapstok en badkamer en voorraadrek en… We begonnen aan ons leven samen met z’n drietjes en iets later met z’n viertjes toen de kat die jij Rafiki noemde erbij kwam. Verliefd zijn groeide al heel snel uit naar ‘Ik zie je graag (als het niet donker is)’.

Het was een gedroomde vlotte start, een nieuw begin waar ik zo op gehoopt had en naar had uitgekeken. Cowboy, Indiaan en hun minimensje… Meer hoefde het niet te zijn.

Ik heb het je niet gemakkelijk gemaakt

Desondanks heb ik het jou niet altijd even gemakkelijk gemaakt. Was dit wat ik wou? Was jij de persoon met wie ik mijn toekomst zag? Wou ik nog wel een tweede kindje? Waarom werd je verliefd op mij? Wat als je op een dag toch besloot weg te gaan? Ik dacht tot jouw grote ergernis over elk klein detail na en legde het telkens in de weegschaal, die soms naar de ene kant en dan weer naar de andere kant overhelde.

Ik was te streng voor mezelf en nog strenger voor jou, want voor mezelf kon ik het niet toelaten opnieuw gekwetst te worden, verdriet te voelen of afscheid te moeten nemen van een toekomst. Mijn bagage woog nog veel zwaarder door dan ik zelf besefte of aan mezelf had durven toegeven en jij kreeg ongevraagd een deel van de lading op jouw rug. Je vond het terecht onfair maar toch droeg je hem samen met mij. Zoals je op 30 september zei ‘Ik moet niet, maar weet dat ik blijf, hoe moeilijk je het ook hebt.’ En zo bleef je elke dag opnieuw aan mijn zijde staan.

Plots stond mijn wereld stil

Ik had nog maar net in mezelf de rust gevonden om er voortaan helemaal voor te gaan toen op zaterdag 13 oktober om 9u33 mijn wereld plots bleef stil staan. Mijn liefste Cowboy…  ‘Wij’ verscheurde bruusk in ‘ik zonder jij’… 

Vol ongeloof, onwerkelijkheid, onmacht, onrust… Toen, nu nog steeds en voor altijd…

 

Lees meer op Liefde voor elkander

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes