"Ik kan alles beter dan jij, behalve de was doen"

Onze puber-pleegzoon is een geoefende sollicitant. Hij solliciteert voor oneindig veel jobjes bij ons in huis. Aardappelpuree niet plat genoeg? Hij solliciteert om het beter te doen. Sokken liggen averechts in de kast? Hij wil het anders. Kookpot niet goed afgewassen? Volgende keer staat hij aan de afwasbak. Niet voldoende melk meer in de voorraad? Zijn sollicitatiebrief is al binnen. 

Gisterenavond opnieuw. Net voor het slapengaan. Fijne dag gehad, pyjama aan, tanden gepoetst met zijn lievelingstandpasta, solliciteert hij nog snel. ‘Liesbeth, ik kan alles beter dan jij,’ zegt hij grappend, ‘behalve de was doen.’ Ping! Weer een sollicitatiebrief in mijn mailbox van een bekende verzender. Hij heeft geluk. Hij heeft de job! Ik kreeg maar een sollicitatiebrief binnen. Er is geen selectieronde nodig. Hij is de meest geschikte kandidaat! Morgen begint hij! 

Zo snel als het licht probeert hij zijn kandidatuur in te trekken. ‘Te laat! Een mondeling akkoord is ook een akkoord.’ Speel ik het spelletje mee. Morgen wordt hij verwacht, om 9u ’s morgens voor het sorteren van de vuile was. 

Hij wil de avond zelf nog ontslag indienen. Dat kan! Iedereen is vrij om van werk te veranderen en nieuwe horizonten op te zoeken maar er is een opzegtermijn verbonden aan zijn contract en dat moet in onderling overleg met de werkgever bepaald. 

Hij besluit om tien uur ’s avonds nog naar de vakbond te stappen om zijn werkgever voor wanpraktijken aan te klagen. Hij denkt daarbij de hulp in te roepen van de vakbondsafgevaardigde, onze pleegzorgbegeleidster. Ik denk dat hij vanavond nog zijn kamer opruimt want onderhandelingsvoorbereidingen doe je best aan een opgeruimd bureau. 

Weer een klus geklaard.