Ik ontdekte dat ik endometriose had

Al vlug ontdekten we dat dit niet zo van een leien dakje zou gaan. Ik had al jaren pijnlijke maandstonden, en dankzij dat spiraaltje had ik er geen last meer van. Maar nu dat weg was, deed het eens te meer enorm veel pijn. Volgens de gynaecoloog was dit normaal omdat mijn lichaam terug moest wennen. Elke maand opnieuw was de teleurstelling groot als bleek dat we nog niet zwanger waren.

Begin december veranderde alles. Ik kreeg enorm veel pijn in mijn rechterzijde, en als verpleegkundige wist ik dat deze pijn niet normaal was. We zijn toen naar de huisart geweest die mij onmiddelijk doorstuurde naar de spoedgevallendienst. Daar bleek uiteindelijk na verscheidene onderzoeken dat ze niet direct een oorzaak vonden. Maar omdat de pijn ondragelijk was, en ik een collega was die ook in hetzelfde ziekenhuis werkt, werd er toch besloten voor een opname. (Niets zo leuk als op een dienst terecht te komen waar je het grotendeel van de collega's kent)

Na verdere onderzoeken besliste de chirurg die mij opgenomen had om toch maar een laprascopie te doen om te kijken waar die pijn vandaan kwam. Nadat ik ontwaakt was, is de chirurg zijn uitleg komen doen. Hij vertelde dat hij er een collega gyneacoloog bijgehaald had tijdens de operatie om hem te helpen bij de diagnose. Hij had namelijk ''verdacht'' weefsel gezien en wou zekerheid hebben.

Zijn collega bevestigde dat het hier om endometriose ging. Er zaten 'spots', want zo noemden ze dit blijkbaar, op mijn appendix waardoor deze chronisch ontstoken was. Deze had hij weggehaald maar de rest laten zitten.

Dit kwam aan als donderslag bij heldere hemel. Was dit dan de reden dat ik zoveel pijn had? Dat onze kinderwens niet in vervulling wou gaan?

Na veel uitpluizen bleek dat mijn gynaecoloog dit al eerder had moeten zien, dus veranderde ik van gyneacoloog en ging bij iemand in ons ziekenhuis. Deze bevestigde nogmaals de diagnose, maar stelde ons wel gerust dat er iets aan gedaan kon worden. Hij maakte voor mij een afspraak in het LIFEcenter in Leuven, waar ik vrij snel terecht kon. 

De arts daar heeft ons goed begeleid en gaf ons de informatie waar we zo lang naar opzoek waren. Ze gaf ons alle opties die er waren. Uiteindelijk werd er besloten om de endometriose chirurgisch weg te halen aangezien ik in tussentijd al 2 maal een miskraam had gekregen. In juli 2019 werd ik dan eindelijk geopereerd en werd de endometriose zo goed als weggehaald. Hier bleek dat het zowel op mijn rechtereierstok, als achter de baarmoeder, als tegen mijn darm gekleefd, en ook net voor mijn baarmoedermond zat. Er waren nodulen bij van 1,5cm. Dat lijkt niet groot, maar is het voor die plaats blijkbaar wel.  

Na de operatie kon ik opgelucht ademhalen, want het was weg. Ik moest nog wel oppassen maar bij de eerstvolgende controle afspraak kregen we groen licht om eindelijk terug te proberen om zwanger te raken. 

We kregen ook het advies om zeker terug te komen als ik na 5 maand nog niet zwanger zou zijn, want dan zouden we toch IVF moeten overwegen. Als ik in tussentijd wel zwanger zou geraken, wat ze hoopte, dan moest ik onmiddellijk een afspraak maken bij haar om na te gaan of ik eventueel iets van extra hormonen moest krijgen.

Met een hoofd vol informatie, waar niets meer bijkon, zijn we met z'n twee even een aantal dagen gaan ontspannen in Londen, aangezien dat de enige moment was dat we nog iets konden doen voor dat we zouden trouwen. 

24 augustus 2019 zijn we getrouwd. Door heel de organisatie en stress hierrond, stond ik er niet bij stil dat ik mijn maandstonden nog niet had gekregen. Een paar dagen erna zei mijn man dat ik mij iets anders gedroeg. Bepaalde dingen die ik anders heel graag at, smaakten nu niet meer. Uiteindelijk hebben we die zaterdag, voor ik moest gaan werken, toch maar een zwangerschapstest gedaan en ja hoor: deze was positief. We hebben samen een uur gehuild van geluk. Het was ons eindelijk gelukt! 

Op maandag ben ik onmiddelijk naar de huisarts geweest om zeker te zijn en na een telefoontje met het resultaat van het bloedonderzoek waren we zeker. Onmiddelijk hebben we terug een afspraak gemaakt in Leuven in het LIFEcenter. Daar kreeg ik mijn eerste echo en dat maakte het echt. Er groeit een klein wezentje in mijn buik. De arts die mij daar begeleid heeft, bracht mijn eigen gynaecoloog op de hoogte. 

Ondertussen ben ik 36 weken zwanger en stilletjesaan aan het aftellen naar de komst van onze dochter.

Ik weet dat bij een volgende zwangerschap de endometriose kan terugkomen maar nu weten we waar we voorstaan. Ik ben de artsen die ons geholpen hebben dan ook ontzettend dankbaar. 

Ik weet dat er nog vele andere vrouwen zijn dat met hetzelfde probleem kampen en hopelijk geeft mijn verhaal hen toch net dat ene sprankeltje hoop. Want er is nog veel te weinig geweten over endometriose en velen weten zelfs niet dat het bestaat ...

Esther