Alles zag er goed uit. Toch kreeg ik inofolic mee, dit zou de cyclus normaliseren. Ik was totaal verbaasd maar het werkte: ik had een cyclus van 31 dagen. Wat een opluchting! We waren vol vertrouwen dat het de volgende maand zou lukken.

De tweede dag van mijn cyclus moest ik bloed laten nemen. Ik ging er van uit dat er niets mis was. Een paar dagen later kreeg ik telefoon; alles was goed MAAR … de prolactine in mijn bloed was verhoogd. Dat zou weleens de reden kunnen zijn dat het nog niet is gelukt en dat mijn cyclus zo lang is.

Dezelfde week moest ik nog eens bloed laten nemen, vier keer op een uur tijd zodat ze de waarde van de prolactine in mijn bloed goed kunnen onderzoeken. Op deze resultaten en een afspraak bij de endocrinoloog moet ik nog wachten tot midden januari.

Wij hopen natuurlijk tegen dan toch nog zwanger te geraken, maar hebben in het achterhoofd dat dit misschien niet gaat lukken. Tijdens heel deze coronasituatie zwanger proberen te worden…. Ik wist niet dat het zo veel stress met zich mee zou brengen.

Stress is waarschijnlijk ook de grootste oorzaak van het verhoogd prolactine in mijn bloed. Maar niet stressen over de zoveelste zwangerschapsaankondiging op Facebook enzovoort, dat gaat niet bij mij. Elke aankondiging is bij mij een soort van klap in mijn gezicht, tranen die ik niet kan tegengehouden. Ik ben bang, boos … Overal zie ik zwangere vrouwen: op televisie, in de bakker, op Facebook…. En elke keer opnieuw tranen. Ik kan niet blij zijn voor iemand anders die een kindje verwacht, en ja dat vind ik erg maar ik kan dat gevoel niet verbergen.

Wij zijn nu ongeveer een half jaar aan het proberen en ik besef dat dat eigenlijk niet lang is en dat er koppels zijn die na drie jaar nog altijd niet zwanger zijn. Ik lees veel artikels over een verhoogd prolactine in het bloed maar vond nog niet zoveel ervaringen terug. Dus als iemand daar ervaring mee heeft, laat zeker weten in de reacties hoe dat bij jullie is verlopen!