Ik wist niet dat ik zwanger was

Geloof het of niet, ik wist pas na 3 à 4 maanden dat ik zwanger was. En ja, dat was schrikken!

Juni 

In het begin van juni kreeg ik enorm veel pijn in mijn baarmoeder aan de linkerkant, ik kroop over de grond van de pijn.

Na een bezoek aan de gynaecoloog en een inwendige echo, bleek dat ik een spatader op mijn linker eiertak  had en die veroorzaakte dus de pijn.  Tijdens het inwendig onderzoek vroeg de gynaecoloog me of ik mijn maandstonden moest doorkrijgen. Ik antwoordde dat ik ze inderdaad dan ergens verwachtte. Hij antwoordde dat hij het kon zien. 

Het enige wat er aan de spatader kon gedaan worden was een kijk-operatie via de lies om dan langs die weg stents te plaatsen en zo de ader terug open te zetten. De operatie zou plaats vinden in het UZA te Edegem.

Zo gezegd zo gedaan. Twee weken later lag ik op de operatie tafel in het UZA. Ik was wakker en kon dus alles goed mee volgen. De operatie verliep goed zonder enige complicaties.

Eind juni had ik nog steeds mijn maandstonden niet gekregen, wat ik op zich ook niet raar vond omwille van die operatie.

Juli 

In juli waren er een paar warme dagen, dat herinner ik me nog goed. Op een dag was ik misselijk, maar natuurlijk dacht ik dat het door de warmte kwam. Nog steeds geen flauw benul van wat er in mijn baarmoeder aan het groeien was.

Was ik wat dikker geworden? Achteraf bekeken wel, maar ik werkte vóór mijn operatie (in juni) in een grote schoenwinkel waar ik wel wat kilometers wandelde op een dag. Ik dacht dat het kwam door het wegvallen van die beweging dat ik iets dikker was geworden (maar niet extreem zwanger dik). 

Ook de lichte vermoeidheid stak ik op het feit dat ik veel minder beweging had.

Ook tijdens deze maand bleven de maandstonden weg... Mijn grootmoeder had me aangeraden om dat toch eens te laten nakijken door de gynaecoloog, niet met het idee dat ik zwanger was maar met het idee dat er misschien ergens toch iets was misgelopen tijdens de operatie.

Augustus 

Begin augustus kreeg ik een nieuwe vriend (we kenden elkaar al wel jaren). Ondertussen bleven de woorden van mijn grootmoeder nazinderen... Ergens had ik ook het gevoel dat er iets niet klopte en dat ik een afspraak met de gynaecoloog moest maken. Toch was er iets in mij dat ervoor zorgde dat ik eerst een zwangerschapstest ging halen voor ik met de gynaecoloog zou bellen.

De zwangerschapstest

Het was een maandagochtend. Ik was samen met mijn beste vriendin, mijn broer en mijn grootmoeder gaan wandelen over de markt in het centrum van Brasschaat. Toen mijn grootmoeder ergens iets wou gaan drinken, besloot ik om samen met mijn beste vriendin bij de apotheker langs te gaan om een zwangerschapstest te halen.

Even later zat ik met mijn beste vriendin bij mijn vriend thuis (hij woonde toen in de buurt van de markt) in de zetel. We zaten de bijsluiter van de test te lezen terwijl de gebruikte test voor onze neus op de tafel stond.

Na enkele minuten keek ik op. IK HEB NOG NOOIT ZO EEN DIKKE VETTE PLUS ZIEN STAAN. 

Op dat moment voelde ik letterlijk  de wereld onder mijn voeten wegzakken. Mijn beste vriendin heeft me toen gewoon vastgenomen en  me laten huilen (waar ik haar tot op de dag van vandaag nog steeds heel dankbaar voor ben!). Ik heb gehuild als een klein kind, minutenlang. Hoe kon dit nu gebeuren?! Ik nam verdorie de pil! Ik zou vanaf september terug gaan studeren voor een jaar. Ook gaf de test aan dat ik al meer dan 5 weken zwanger was. Hoe moest ik aan mijn vriend vertellen dat ik zwanger was en dan nog van mijn ex-vriend?!!

Toen ik wat bekomen was van het resultaat ben ik samen met m'n beste vriendin terug mijn grootmoeder gaan opzoeken en hebben we haar alles verteld.

De weken die nog volgden in augustus.

Mijn vriend reageerde best wel geschrokken, wat natuurlijk ook logisch is. 

We konden vrij snel bij de huisarts terecht voor een bloedafname, het resultaat was natuurlijk positief en ik bleek 8 weken zwanger.  De huisarts gaf me ook papieren mee voor een eventuele abortus, gezien de situatie en omdat ik niet goed wist wat ik moest doen.

Het eerste wat ik deed was op Google echo's van 8 weken zwangerschap opzoeken. Daar zag ik echt al een klein mensje op! Abortus zou het dus NIET worden. Mijn vriend steunde mij hierin en we besloten dat we de zwangerschap, de geboorte, het opvoeden,... allemaal samen zouden doen.

Natuurlijk was er ook nog een ex-vriend die op de hoogte moest worden gebracht en die er helemaal niet goed van was.

Het laatste wat ik die maand nog deed was een afspraak maken bij de gynaecoloog voor een eerste echo. Die zou op 4 september plaatsvinden, SPANNEND!!

September 

Ik startte deze maand terug aan de schoolbanken, wat natuurlijk wel wat onwennig was als zwangere vrouw.

Op 4 september zat ik samen met mijn mama te wachten in de wachtzaal van de gynaecoloog voor mijn eerste echo. Na een tijdje werden we bij de secretaresse geroepen. Ze stelde enkele vragen waaronder "hoelang ben je al zwanger"? "Euhm, volgens de bloedwaarden van 2 weken geleden was ik 8 weken zwanger" zei ik. Dat leek haar echter onwaarschijnlijk omdat ik sinds mei mijn regels niet meer hab gehad.

Zelfs toen ik tegen haar zei dat ik begin juni nog een inwendig onderzoek had gehad en half juli een kijkoperatie, klopte het volgens haar niet dat ik op dat momentMAAR 10 weken zwanger zou zijn...

Na dat vreemde gesprek mochten we binnen bij de gynaecoloog (zowel ik en mijn mama nog altijd met het idee dat ik 10 weken zwanger was). Toen we de echo op het scherm te zien kregen, zagen mijn mama en ik meteen dat het al een vrij gevormd mensje was voor 10 weken zwangerschap...

Alsof mijn zwangerschap nog geen grote schok was, kregen we er nog een grotere schok bovenop... IK BLEEK AL 16 WEKEN ZWANGER TE ZIJN!! "Hoe kan dit?!" vroeg ik. Terug rekenend zou ik dan half mei zwanger zijn geraakt. Ik heb tussen half mei en eind mei nog mijn maandstonden gehad, wat dus een innestelingsbloeding bleek te zijn geweest. Ergens begin juni had ik een inwendig onderzoek gehad, maar blijkbaar was het vruchtje toen nog te klein om het al te kunnen zien. Er was dus voor alles wel een "verklaring"...

Nadat we bekomen waren van dit nieuws, vroeg de gynaecoloog of we het geslacht wilden weten. Ja natuurlijk! IT'S A GIRL!

Het verdere verloop van de zwangerschap

De rest van de zwangerschap verliep goed, zonder nog schokkend nieuws.

Ik heb op 7,5 maanden zwangerschap mijn stage moeten stopzetten wegens heel hevige oefen-weeën. Met dank aan het CLB en de leerkrachten is dit allemaal goed verlopen en heb ik na de bevalling alles kunnen hervatten waardoor ik mijn extra diploma kunnen halen.

Op 24 februari  om 20u21 werd ons prinsesje Manon geboren, na een inleidende bevalling van bijna 16 uur.

Een terugblik

Als ik er nu op terug kijk (zeker naar de beginperiode waarin ik nog niet wist dak ik zwanger was), waren er inderdaad wel een paar signalen, zoals mijn maandstonden die uitbleven en het feit dat ik iets meer vermoeid was. Maar op dat moment koppelde ik dat aan andere dingen. 

Het was een hectische periode (zeker in combinatie met het studeren) maar dankzij steun van de familie en vrienden zijn wij er door gekomen en toen voor de eerste keer trotse ouders geworden!

Ellen

Deze blog verscheen eerder hier.