Ja, natuurlijk kan je een derde kind even graag zien als de andere twee
Groot nieuws voor broer en zus
‘Stomme broer! Ik moet jou niet meer hebben,’ mompelt Frauke na de zevenendertigste ruzie vandaag over wie de pop nu mag vasthouden. Heerlijk is het om te zien hoe mijn kroost moedertje en vadertje speelt en de zorgtaken verdeelt. Toch gebeurt het al eens dat ze elkaar uitmaken tijdens hun rollenspel en dat ze eigenlijk liever alleen zouden zijn in hun speelkoninkrijk.
Hoe vervelend ik het soms ook vind om ruziënde kinderen in huis te hebben, toch ben ik ervan overtuigd dat het juist heel leerzaam kan zijn. Ze moeten leren omgaan met elkaar, met hun boosheid en ze moeten leren om compromissen te sluiten. Met je broer of zus ruzie maken kan helemaal geen kwaad, want een zusje of broertje kan je toch nooit kwijtraken.
Soms moeten ze ook leren delen, ja zelfs hun mama of hun papa. Wanneer papa naar de winkel vertrekt, stelt hij voor om één kind mee te nemen. ‘Ik wil mee,’ roept Kobe. ‘Nee, ik wil mee jij bent vorige keer al mee geweest,’ gilt Frauke. Het zal nog veranderen wanneer ze binnenkort nog een broertje cadeau krijgen.
Ons meisje is vier jaar de jongste geweest
Zo is ons meisje vier jaar lang de jongste geweest. Plots zal haar kleine broertje ons gezin komen vervoegen. De impact van een baby in huis heeft zij nog niet meegemaakt. Nu is ze nog blij en telt ze mee af, maar wanneer het kind er eenmaal zal zijn, zal het verschil groot zijn. Misschien wel groter dan verwacht? Want plots moeten mama en papa hun aandacht in drie verdelen? En zo’n kleine baby heeft de eerste maanden heel wat extra aandacht nodig. Ineens komen er allemaal mensen over de vloer en krijgt die kleine broer van hen allemaal cadeautjes en aandacht. Oei, gaan ze dat wel overleven?
Toen ik vierenhalf jaar geleden zwanger was van ons tweede kindje, vroeg ik mijzelf soms af of je een tweede kind even graag kan zien als een eerste. Vier jaar later zeg ik volmondig JA! Ik weet nu dat het volume moederliefde alleen maar kan toenemen. Dat ik geen lievelingskind heb, maar dat ik mijn twee (binnenkort drie) monstertjes allebei even graag zie, ook al beseffen ze dat zelf (nog) niet.
Drie lievelingskinderen
Daarom zeg ik hen elke dag minstens één keer hoe graag ik hen zie. Ik probeer op tijd en stond mijn aandacht te verdelen en af en toe één-op-één activiteiten te organiseren zoals een dagje cinema met het ene kind of een dagje gezellig alleen thuis met het andere kind. Ik zie het als één van mijn hoofdtaken als ouder. Elk kind voldoende aandacht, warmte en liefde proberen te geven maar hen ondertussen leren dat ze die aandacht moeten verdelen, ja binnenkort onder hun drietjes!
’s Avonds voor we slapengaan, lezen we nog een verhaaltje over broertjes en zusjes krijgen en geven we elkaar nog een dikke kus en een dikke knuffel. ‘Kobe Love Youuuuuuu!’, roept Frauke wanneer ik haar net in haar warme bedje heb ondergestopt. Mijn moederhart smelt. Ja, ik heb lievelingskinderen, binnenkort zelfs drie, mijn drie kleine biggetjes.
Meer lezen over de avonturen van mama Lobke met haar kroost? Volg haar blog hier.
