Jonge mama en zelfstandige – geen evidente combinatie

Na 4 weken terug aan de slag

Ik had recht op 8 weken zwangerschaps'verlof'. Maar ik denk dat elke zelfstandige wel weet dat die periode niet haalbaar is. Na 4 weken kon het werk echt niet meer wachten en ging ik dus terug aan de slag.

Daar zaten we dan, beiden aan onze bureau, met onze dochter tussen ons in. Evident was het allesbehalve.  Ze was heel flink, maar zoals elke baby had ze weleens last van krampen, had ze honger, of was ze haar tut kwijt. Om nog te zwijgen van de keren dat ze teruggaf, waarna we moesten zoeken naar een doekje en alweer eens verse kleren en vervolgens een verse pamper .... enzovoort.

Naar de werf met afgekolfde melk

We dachten dat ze pas naar de crèche kon vanaf 12 weken, maar toen we haar de eerste keer brachten bleek dat ze toch al vroeger mocht gaan. Hadden we dat geweten ... :-). We probeerden elk om de beurt op haar te letten, maar ik gaf ook nog borstvoeding. Soms nam ik haar mee naar de werf, nog in haar pyjama met een fles afgekolfde melk bij de hand, je weet maar nooit ...

Ondertussen is ze al 4 maand en gaat ze flink naar de crèche. Op professioneel vlak krijgt mijn 'carrière' een boost en weet ik niet wat eerst gedaan. Eigenlijk zou ik dus lange dagen moeten werken, maar de crèche sluit om 18u en iedere ouder weet wel dat je dan met een baby niet meer moet werken. En zeg nu zelf, na een harde werkdag wil je ook gewoon even tijd met je kind. 

Samenwerking door klant beëindigd

En toen kregen we het nieuws dat een project/klant de samenwerking wou beëindigen om verscheidene (budgettaire) redenen. Het was de eerste keer in de vier jaar dat we zelfstandigen zijn dat we zoiets meemaakten.

Het ergste van al was echter de mail die we daarna kregen van de vader van die klant. Ik citeer even: "met alle begrip en versta me vooral niet verkeerd, maar wanneer u op de werf verschijnt met enkel uw baby op de borst, zonder zelfs pen of papier, om even een gezellige babbel te voeren". 

Een dolk in mijn hart

Eerlijk? Het was een dolk in mijn hart, en ik begon me serieus af te vragen waar ik eigenlijk mee bezig was.

Om de situatie kort te schetsen, de papa van onze dochter zat in het buitenland, de werf 'vergadering' was om 20u ‘s avonds. Ik zat al 4 dagen alleen met onze dochter, en dus dan ben ik met de draagzak tot aan de werf gegaan voor een begeleidend gesprek met een van de aannemers. Waarvoor je überhaupt geen pen en papier nodig hebt. 

Ze gaf geen kik

Ik heb me wel 10 keer geëxcuseerd dat mijn dochter meekwam, en ze heeft de hele vergadering geen kik gegeven. De vader van de klant kon het zelfs niet laten om haar steeds te 'plezieren' toen ze in mijn draagzak zat. 

Kort daarvoor werd ik ook verwacht op de werf en ook toen ben ik daar met haar naartoe gegaan in de draagzak, omdat de kleine schat ziek was. Ze had een bacteriële infectie op de luchtwegen en mocht niet naar de crèche gaan. 

Slapeloze nachten

Ik begin me serieus af te vragen hoe ik het allemaal moet bolwerken.
Moet ik dan thuisblijven? Wij hebben op het einde van de maand ook rekeningen, leningen etc. die betaald moeten worden. Een dag niet werken als zelfstandige is meteen een hap uit je budget.

Ik zou het hen zelf wel eens willen zien doen. Ik lig er al nachten wakker van. Enerzijds een mooi project kwijtgespeeld, anderzijds de kwestie wat je wel en niet kan doen met een baby ‘bij de hand’.