Kunnen we ophouden met die nonsens dat jongens stoer moeten zijn?
Ze troosten elkaar. Ze zijn lief en kwetsbaar. Ze zijn soms bang, en ze vragen om hulp. Ze tonen hun liefde en hun emoties met grote gebaren. Ze hebben het hart op de tong. En ze huilen. Vaak.
Er zit een zachtheid in hen
Tuurlijk, ze kunnen ook wild zijn, en impulsief, en luid (oh zo luid!). Maar er zit een zachtheid in hen die zo mooi en fragiel is (oh zo fragiel).
Deze namiddag had mijn oudste zoon zich bezeerd op het speelplein. Niet één van zijn vrienden zei dat hij stoer moest zijn, dat hij “zich als een man moest gedragen” of dat hij niet mocht huilen. In de plaats daarvan troostten ze hem en zorgden ze voor hem.
Waarom verandert dat?
Wanneer verandert dat plots? Wanneer krijgen onze kleine jongens de boodschap dat ze hard moeten zijn, en niet zacht, dat ze onbevreesd moeten zijn in plaats van moedig, dat ze stoer moeten zijn?
En nog belangrijker, hoe kunnen we ervoor zorgen dat ze niet veranderen, dat die boodschap hen niet raakt? Want diezelfde jongens zullen op een dag mannen zijn die kleine jongetjes zullen opvoeden.
Laat ons ophouden met die nonsens
Laat ons ophouden met al die nonsens van “wees een man”. Laat ons ophouden met onze jongens te zeggen dat ze stoer moeten zijn.
Laten we hun tranen wegvegen en hen over hun rug strelen, in de plaats van hen te zeggen dat ze in godsnaam moeten ophouden met huilen.
Laten we hun zachtheid en liefheid vieren. Laten we hen leren hoe ze hun emoties kunnen begrijpen en erop kunnen vertrouwen. Laten we hen prijzen omdat ze zorgen voor elkaar, omdat ze lief zijn, omdat ze een goede vriend zijn.
Laten we hen helpen om zacht te blijven!
Bron: Scary Mommy
