LANG leve het huisdier

Paniek, toen ze de kooi opendeed en hem dood aantrof. Een hele namiddag diep verdriet en een rivier aan tranen. En ‘s anderendaags nog eens, toen de kooi moest uitgewassen worden en de speeltjes opgeruimd. Mijn moederhart bloedde natuurlijk, troosten is bijna onmogelijk op zo’n moment.

Is het dat verdriet wel waard?

Is het al dat verdriet wel waard?? Voor een hamster die nog geen twee jaar heeft geleefd? “t Is maar een beest hé,” wordt dan al snel eens gezegd.

Het heeft haar veel bijgebracht

Ik ben overtuigd van wel: mijn dochter heeft hem helemaal zelf verzorgd. Uiteraard soms met tegenzin en veel “mag ik die kooi morgen niet kuisen”, maar toch, het heeft haar verantwoordelijkheid bijgebracht. Ze heeft geleerd dat dieren respect verdienen – “hij slaapt, laat hem gerust!”, en nu heeft ze ook geleerd om afscheid te nemen van iemand die haar dierbaar is.