Lentefeest: brief aan mijn zoon

Je straalde

Ik kan je wel vertellen, lieve zoon, dat mijn hart overliep van liefde toen ik zag hoe je daar stond te stralen. Hoe je genoot van je dag, hoe je ogen blonken omdat je in het middelpunt van de belangstelling stond en omdat het jouw speciale dag was, hoe fantastisch je het allemaal vond. Ook als ik terugkijk naar de foto’s, krijg ik een warm gevoel vanbinnen. Ik hoop dat jij later met evenveel warme gevoelens zal kunnen terugkijken op deze speciale dag.

Onvoorstelbaar hoe je bent gegroeid

Je deed dan wel niet je eerste communie, maar dat betekent niet dat er geen reden tot feesten was. Als ik kijk hoe je alleen al het afgelopen jaar gegroeid bent, letterlijk en figuurlijk, kan ik het bijna niet te geloven. Ik zie geen klein kindje meer als ik naar je kijk, maar een jongen die er helemaal klaar voor is om zijn eigen plekje op de wereld te veroveren.

De babytrekken zijn verdwenen in je gezicht, en je ogen staan zoveel wijzer. Ik moet soms in mijn ogen wrijven omdat ik denk dat ik het me inbeeld dat je zo groot wordt.

Je leest en rekent alsof je nooit anders gedaan hebt en hebt al zoveel bijgeleerd de afgelopen maanden, onvoorstelbaar.

Het wordt ook steeds leuker om dingen samen met jou te doen. We kunnen samen genieten van boeken of van muziek (want tegenwoordig luister je niet meer naar Studio 100 maar naar ‘gewone’ muziek, hoera!), we maken grapjes en kunnen filosoferen over het leven.

Ik zei het al, het verschil met een jaar geleden is gi-gan-tisch. De overgang van kleuter naar leerling, van kindje naar jongen, het is een grote mijlpaal in je leven en meer dan reden voor een feestje.