Levend verlies
Onze weken zijn gevuld met afspraken en therapieën. En jeetje, wat is dat zwaar. Soms wordt het jou ook te veel en dan moeten we de afspraken even afzeggen. Er staat een operatie op de planning voor het plaatsen van een PEG-sonde, zodat jij nooit meer verdrietig hoeft te worden van het innemen van de medicijnen voor de epilepsie.
Maar ook hier moeten papa en mama moeilijke keuzes maken. En ja, welke keuze is dan de beste? Wat is het beste voor jou ?
We vergeten in alle drukte soms te genieten en proberen alle tijd voor jou en jouw grote broer Kaj vrij te maken zodat we weer even aan de leuke dingen worden herinnerd. Want geluk moet je vieren, maar wat doe je op de dagen dat je even niet zo gelukkig bent?
Na de zomervakantie ga jij naar het KDC, dat is een kinderdagcentrum voor kindjes met een handicap. Maar jouw broer gaat na de zomervakantie naar de basisschool. En wat doet het mij verdriet dat jij niet over een paar jaar naar dezelfde school gaat als jouw grote broer …
Ook ons fijne huisje waar wij nu wonen zal over een paar jaar niet meer gaan. Want jij hebt straks meer voorzieningen nodig en wij zullen in een aangepaste woning moeten gaan wonen. Waar dat zal zijn, mogen wij niet zelf bepalen. De woning krijgen we toegewezen en that’s it!
Levend verlies noemen ze dit. Afscheid nemen van de dingen die niet meer kunnen of die nooit zullen gebeuren. Elke keer verliezen we een stukje van jou en van onze toekomst met jou en Kaj. En hoe we verder moeten, weten we nog steeds niet.
Het is zwaar en het zal in de toekomst nog zwaarder worden. Maar met ons gezin en alle lieve mensen om ons heen staan we sterk en kunnen we het aan.
Jij hoort bij ons Noah en we houden van jou tot de maan en terug, voor ALTIJD!
Kelly
