Liefde

Toch vinden we het niet altijd even gemakkelijk met twee pittige dochters van anderhalf en drie. We hebben niet altijd fantastisch geslapen of soms hebben we gewoon een slechte dag, een drukke werkweek,… En dan kan een van ons weleens iets gemakkelijker zijn/haar geduld verliezen. Gelukkig bestaat er een goede balans tussen ons, wanneer de ene zijn of haar geduld verliest neemt de andere het even over.

Er bestaat een soort ongeschreven regel dat de ene zijn/haar ‘gezag’ niet ondermijnt als een kind wordt gestraft/berispt (klinkt zo streng) en als we niet akkoord zijn met elkaar wordt dit later ook gewoon even besproken.

Maar soms, heel soms, dan is het gewoon op, alle geduld van de wereld, alle voornemens om niet boos te worden, niet te roepen, het geduld niet te verliezen zijn op en dan grijpen we in.

Wij gebruiken het codewoord ‘liefde’. Als een van ons dan even het bos door de bomen niet meer ziet dan wordt het woord liefde ingezet en wordt er zonder tegenpruttelen, zonder discussie een stap achteruitgezet. Het klinkt misschien gek en de eerste keer dat een van ons LIEFDE zei voelde het wat onwennig aan, maar verrassend genoeg werkt dit voor ons en resulteert dit in veel minder ruzies, discussies en vooral drama’s in ons gezin.

Toch vind ik ‘opvoeden’ een zware, moeilijke taak. Je wil als mama graag de beste mama voor je kinderen zijn, je wil eigenlijk altijd lief zijn, nooit boos, je voelt je vaak verscheurd, schuldgevoelens draag je (ik toch) dagelijks mee en je krijgt vaak te maken met commentaren van buitenaf of zelfs van de mensen die het dichtst bij je staan.

Ik wil hierbij dus ook even zeggen dat ik super fier ben op mijn man, de papa van onze meisjes, die mij altijd steunt, mij altijd bijstaat en ervoor zorgt dat ik toch net iets minder twijfel aan mijn mama-skills.

LIEFDE <3