8084fi.jpg

Lio, het verhaal van een moeilijke geboorte: eind goed, al goed? - deel 2

19/04/2022
Mamabaas
Door Mamabaas

mTwee streepjes! Opnieuw zwanger, ons gezin wordt compleet. Maar mijn tweede zwangerschap en de geboorte verlopen allesbehalve vlot. Van ontkenning over kwaadheid tot een rouwperiode … alles hebben we doorgemaakt.

Na een moeilijke zwangerschap is het maandag zo ver. Ik moet nuchter blijven, maar de tijd gaat ontzettend traag voorbij. Het is uiteindelijk bijna middag als ik naar het OK wordt gebracht. De anesthesist geeft de epidurale verdoving. Het was zeer pijnlijk, terwijl ik me dat herinnerde als iets pijnloos bij mijn eerste, natuurlijke, bevalling. Nu ja, ik was dan al 18 uur weeën aan het opvangen en ging het niet vooruit :-).

Ze weent hard … terecht!

Mijn bloeddruk daalt verschillende keren en ik voel me niet goed. Eens alles gestabiliseerd is, beginnen ze aan de keizersnede. Het is raar, omdat je van alles voelt gebeuren, maar niets ziet. Gelukkig zie ik ons meisje wel geboren worden.

Ze weent erg hard en terecht! Na zo´n zwangerschap beslissen anderen dan nog eens in haar plaats dat ze uit haar warme nest moet komen en dat ze nu alles maar zelfstandig moet doen. Ze laten haar even zien en dan vertrekt ze in haar couveuse naar NIZ met haar papa.

Ik word naar recovery gebracht en krijg een waterijsje en een cola om een beetje op krachten te komen. Daar lig ik dan, net bevallen, zonder kindje en zonder mijn man. Hij kwam nadien natuurlijk tot bij mij en installeerde me mee op de materniteit. Hier zal ik een week verblijven, terwijl mijn kleine meisje aan de andere kant van het ziekenhuis ligt.

Lio

Kleine leeuw

We schrijven haar naam op het bordje aan de deur: LIO. Dat betekent ‘kleine leeuw’ in het Latijn. We hadden haar naam al gekozen toen we ongeveer 20 weken zwanger waren na het overlopen van honderden meisjesnamen. Het voelt alsof ze deze naam moest krijgen.

Tegen de avond kan ik haar voor de eerste keer gaan bezoeken, terwijl ik op een soort stoel/ligbed zit. Ze heeft de grote ogen van haar papa, enkel wat zuurstof in haar neusje. Haar buikje is dikker door het hemangioom, maar ik ben zo blij dat ik haar kan vastnemen.

Na dit moment zegt de behandelende kinderarts dat ze toch niet zeker zijn dat het een hemangioom is, omdat het niet mooi afgelijnd is. Ze hebben dus ook niet kunnen uitsluiten of het al dan niet een kwaadaardige tumor is. Ze hebben wel al een echo gemaakt en nergens anders in haar lichaam is een tumor te zien. 

Lio

Eerste flesje

De wereld valt weer op mijn hoofd. Ik sluit me af en ben opeens bang om een band met haar aan te gaan. Na de eerste nacht blijkt ook dat ze een infectie heeft opgelopen en ze zullen antibiotica opstarten. Ze deed ook enkele apneus en de dokters moeten een kleine dosis coffeïne opstarten.

Het is me allemaal echt te veel. En ze kunnen ons nog altijd niet zeggen wanneer er eindelijk een MRI-scan genomen kan worden, zodat we eindelijk weten wat er aan de hand is. 

Na de tweede nacht durf ik eigenlijk niet bellen, maar ik doe het natuurlijk toch. Het verloop is hetzelfde als de eerste nacht. Ik heb een gesprek met de psychologe van NIZ en dat doet me deugd. Mijn man geeft de eerste pamper en het eerste flesje (aanvullend op haar sondevoeding). Het klinkt zo hard als ik het zeg, maar mij lukt het niet. 

Tranen, maar eindelijk van geluk

We hebben een gesprek met de kinderoncologe. Nu ja, gesprek … eigenlijk moeten wij de vragen stellen om informatie te krijgen. Ik wil niet dat zij mijn kind opvolgt, maar ik lijk niet veel keuze te hebben.

Vrijdagnamiddag, vijf dagen na haar geboorte, volgt eindelijk de MRI. De kinderarts blijft langer werken om de resultaten te kennen en de behandeling met ons te kunnen bespreken. Mijn vader is ook voor de eerste keer op bezoek – hij zat tot dan in het buitenland zat voor het werk.

Om 18u35 krijgen we het verlossende nieuws dat het toch om een hemangioom gaat en dat die met medicatie behandeld kan worden, een bètablokker. Die moet worden opgestart om nadien zachtjes aan op te bouwen. Mijn man, mijn papa, plusmama en ik barsten in tranen uit. Eindelijk tranen van opluchting! En Lio is ondertussen zo ongelooflijk sterk.

Elke dag kangoeroeën

Op zondag mag ik naar huis, maar het scheurt me in twee. Ik wil graag naar M., mijn oudste prinses, maar ik moet mijn jongste achterlaten. Als ik thuis kom heeft M. bloemetjes voor me. Ik neem ze aan en breek.

De week die volgt, word ik door mijn man, mijn mama of papa elke dag naar NIZ gereden. Zelf mag en kan ik niet autorijden. Ik kangoeroe elke dag. Mijn man rijdt vaak ’s avonds nog naar Leuven om ook te kangoeroeën met Lio. 

Niet wachten

Ondertussen krijgt Lio het een bètablokker opgestart. Haar hartje, bloedwaarden en suikerspiegel worden goed opgevolgd. Maar ze reageert goed op. De bètablokker doet haar hartslag dalen natuurlijk, maar eigenlijk wordt hij toegediend voor een bijwerking ervan, het vernauwen van de bloedvaten en aders.

Dit is nodig om het hemangioom z’n ‘voeding’ (bloed) af te nemen. Een hemangioom groeit normaal gezien 1 tot 2 jaar, stabiliseert dan en verschrompelt vervolgens vanzelf. Bij Lio is het hemangioom zo groot dat we hierop niet kunnen wachten. Haar maag wordt verdrukt. Alles wordt opgebouwd tot de hoeveelheid die ze mag krijgen.

We moeten ook nog erg inzetten op de voeding. Ze heeft een maagsonde en krijgt met het flesje eten bij om haar zuigreflex aan te sterken. Pas als ze volledig zelfstandig kan drinken en stabiel is met medicatie, mag ze naar huis.

Lio

Naar huis … met Lio!

Die zaterdag, wanneer Lio 13 dagen oud is, worden alle ‘buisjes’ uit haar kleine lichaampje verwijderd en mag ze voor de eerste keer in bad. M. mag mee helpen en ze houdt haar zusje voor de eerste keer vast. De blik die ze op dat moment delen, is fantastisch. En is gelukkig vastgelegd op foto! Lio achterlaten is moeilijk, maar we houden ons vast aan de mooie momenten die we vandaag gedeeld hebben. 

Na 18 dagen op NIZ gaan we op consultatie bij Prof. dr. Labarque. Zij zal Lio opvolgen, niet de oncologe die we eerst spraken. Een verademing! Het is een erg rustige dokter die ons onmiddellijk geruststelt. Het hemangioom zal zeker verdwijnen dankzij de medicatie, maar we moeten geduld hebben. Ze verzekert ons dat alles goed zal komen. Het is de eerste keer dat we deze woorden zo te horen krijgen. Wij mogen naar huis mét Lio! 

Gedaan met medicatie

Om de zes weken moeten we bij onze kinderarts op consultatie om Lio’s lengte, gewicht en medicatie – die wordt opgedreven naar gelang haar gewicht – te controleren. Groeien en bijkomen is geen evidentie.

Om de drie maanden en later om de zes maanden wordt er een echografie gemaakt van het hemangioom en hebben we een afspraak bij Prof. dr. Labarque. Zij is de meest begripvolle en empathische arts die we op deze weg zijn tegengekomen. 

Wanneer Lio 21 maanden is, krijgen we de boodschap dat het hemangioom zodanig verkleind is, dat we mogen stoppen met de medicatie. ‘s Morgens nog 1 dosis en dan gedaan! De arts waarschuwt wel dat het hemangioom over zes maanden eventueel licht gegroeid kan zijn, aangezien het opnieuw ‘voeding’ krijgt. Maar dit is absoluut geen probleem.

Lio

He-le-maal genezen

De zes maanden tot de volgende controle duren nu wel lang. En dan, eindelijk is het zo ver. We zitten bij de prof … Ze zegt dat het hemangioom niet gegroeid is. Integendeel, het is helemaal weg is. We moeten niet meer op controle komen. Lio is helemaal genezen.

Mijn man en ik kijken elkaar aan en ik voel een mix van emoties: van ongerustheid (nooit meer op controle?!) tot enorme blijdschap. Ik kom buiten en huil van opluchting. Ik heb het gevoel opeens weer plaats te hebben in mijn hoofd voor 1001 andere dingen.

Lio begrijpt totaal niet waarom mama aan het huilen is en kijkt me vragend aan. Wij dachten dat we tot haar 5 jaar op controle zouden moeten gaan. Dit nieuws is beter dan we ooit hadden durven hopen of dromen.

Ons kleine wonder

Vandaag is Lio net 4 jaar. Enkel haar groei wordt nog opgevolgd, maar ze is een pittige en dappere madam. Wat zijn wij ongelooflijk fier over de weg die ze tot nu toe heeft afgelegd. Voor ons is ze voor altijd ons kleine wonder.

Door Lio en door wat we meemaakten ben ik babymassage, baby-yoga en babydragen gaan studeren. En ik heb me toegelegd op de ontwikkeling vanaf de conceptie. Dit alles was de start van ‘Millie By Sofie’.

Lio heeft gezorgd voor een wake-up call, om mijn leven in handen te nemen en te doen wat ik wil doen en graag doe. Ook daarvoor zal ze altijd mijn kleine wonder blijven.

 

Mama Sofie

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes