Mag ik je in een glazen kastje steken? (En is er dan ook plaats voor mij?)
Nu er al een paar jaar een klein mini meisje van me rondloopt, probeer ik ook haar af te schermen van de stouteriken in verhaaltjes en filmpjes, en haar te troosten door te zeggen dat ze nét niet hard genoeg 'hallo' riep wanneer de dame in de winkel haar niet vrolijk antwoordt en mijn mini meisje daardoor de ontgoocheling in haar ogen en stemmetje niet kan verstoppen. Wat kan de wereld ongelooflijk hard zijn voor een mini mensje.
En sinds een paar weken is mijn moederhart weer dag en nacht aan het bloeden ...
Op amper een paar duizend kilometer zijn er gezinnen op de vlucht uit hun ooit eigen veilige thuis. Soms verscheurde gezinnen, kinderen zonder ouders, sommigen gewond of ziek ... constante angst ... waar naartoe ...
Hoe kan dit nu toch???
Ik blijf er een hele dag aan denken; bij het opstaan na een goede nachtrust in een warm bed en huis; tijdens het ontbijt (wat zouden zij doen en kunnen eten); tijdens het spelen met het mini meisje (hebben zij wel speelgoed en trouwens energie om te spelen); tijdens het boodschappen doen (wat zou ik die mensen graag meenemen naar de winkel of boodschappen toesturen); tijdens het badje van mijn mini meisje (kunnen zij zich wel wassen, hebben ze warm water); en vooral weer tijdens het avondritueel in haar kamertje (kunnen zij wel onbezorgd een verhaaltje lezen, in een warm bedje, zonder angst voor de nacht en de dag erna) ... De gedachtemolen stopt niet bij mij, het duurt de hele dag.
Uiteraard merkt mijn mini meisje hier niets van, want dat doen ouders toch? De kinderen afschermen van deze soms zo boze en wrede wereld. Wat zouden die ouders tegen hun kinderen zeggen om ze te troosten, hoe voel je je dan als ouders in zo’n situatie? Het is te gek voor woorden.
Kan er iemand de grote boze wolf in een waterput duwen en het deksel erop leggen? Of noemen we hem dan Kapitein Haak, en dwingen we hem van de loopplank te lopen naar Tik Tak de krokodil zodat hij verdwijnt? Of bestaat er toch ergens een ongekende Superheld die plots uit de lucht komt gevlogen en de Stouterik meeneemt naar ongekende oorden?
‘Mijn kleine meid, wat zou ik je graag in een glazen kastje willen stoppen,’ zeg ik op een avond tegen haar.
‘Dat mag mama, maar dan wel alleen als er ook een plaatsje is voor jou!’
Lindsey Voogt
