Mag ik je nog wat langer vasthouden?
Ik schrik soms, als ik ’s avonds nog even ga kijken hoe je ligt te slapen, en als ik zie dat het bed al zo ‘vol’ ligt met jou. En ik weet niet wanneer het is gebeurd, maar die zachte ronding van je wang lijkt wel verdwenen te zijn, als een dief in de nacht, quasi ongemerkt. Je ogen staan zoveel wijzer, je huppelt door het leven met een vanzelfsprekendheid waar ik nog iets van kan leren.
Toch ben je nog altijd mijn kleine jongen
Maar soms ben je toch nog altijd mijn kleine jongen. Dat kleine jongetje dat me met heel zijn hart liefheeft. Dat zich hartstochtelijk aan me vastklampt, dat zich dubbel plooit om toch nog op mijn schoot te passen. Dat me onzeker aankijkt, dat aanmoediging nodig heeft.
En als we samen in de zetel onder een dekentje kruipen, dan past je hoofd precies in mijn armholte. Het lijkt wel alsof het zo bedoeld was, alsof we samen zo werden geboetseerd, als twee puzzelstukjes die perfect in elkaar passen.
Als je zo tegen me aan kruipt, kan ik alleen maar denken: kan dit moment nog even blijven duren?
Kan ik de tijd even stopzetten?
Mag ik je nog wat langer vasthouden? Mag ik je kleine handje nog even in de mijne houden? Wil je nog wat langer tegen me aan kruipen? Wil je nog vaak op mijn schoot blijven zitten? Wil je nog veel knuffels van me vragen? Wil je me nog vaak enthousiast komen zoenen? Wil je nog niet ophouden met mij de liefste mama van de wereld te noemen?
Kan ik de tijd even stopzetten, heel even maar? Net lang genoeg om die momenten met elke vezel van mijn lijf op te slaan, om ze gulzig op te slorpen tot in alle poriën, om te genieten met heel mijn zijn? Ik wil ze vasthouden, die momenten. Want ik besef dat ze niet eeuwig blijven duren. En ik wil ze meedragen in mijn hart, en terug bovenhalen als jij je van me losmaakt. Als ik jou moet loslaten.
Ooit komt die dag, besef ik maar al te goed. Die momenten zullen steeds schaarser worden. Maar elke knuffel, elke zoen, en elk kostbaar moment met jou is een bonus. Het zijn allemaal gouden momentjes die in mijn hart zitten. Food for my soul. Net zoals jij. En dat kunnen ze nooit meer van me afpakken.
Deze blog verscheen eerder op MAMoiselle Blogt.
