Mama, luister nu eens naar mij!

Gesprekje over gevoelens

Luisteren naar je kind is best moeilijk. Je moet niet alleen luisteren naar wat kinderen zeggen, maar ook naar wat ze niet zeggen. Het is als het ware 'tussen de regels door' luisteren. Tracht het gevoel dat verscholen zit in het verhaal van je kind te vatten en dit te benoemen. ('Klopt het dat je boos bent?') Soms moet je goed op zoek gaan naar emoties omdat ze verstopt zitten in het verhaal of nog niet worden uitgesproken door je kind. Observeer daarom ook de non-verbale signalen die je kind uitzendt. Zo'n gesprek vraagt tijd en geduld. Niemand vindt het makkelijk om zijn ziel bloot te leggen, en kinderen zijn daarop geen uitzondering. Probeer daar dus tijd voor te maken, en het niet 'tussen de soep en de patatten' af te raffelen. 

Tips om goed te luisteren naar je kind

• Geef je kind je onverdeelde aandacht. 
• Maak oogcontact. Het helpt als je op ooghooge van je kind gaat zitten of hurkt, in plaats van letterlijk 'uit de hoogte' met je kind te communiceren. 
• Toon ook in je lichaamstal dat je betrokken bent. 
• Laat zien dat je begrijpt wat je kind zegt (bijvoorbeeld door te knikken, m-hm, of ik snap het te zeggen) 
• Geef het aan als je iets niet begrijpt.
• Geef geen advies, maar help je kind zijn eigen oplossing te vinden. 
• Onderbreek je kind niet. 
• Herhaal wat je kind heeft verteld ('papegaaien') om na te gaan of je je kind goed hebt begrepen. 
• Probeer niet meteen te counteren met goede raad of kritiek op de emoties van je kind. 
• Trap niet in de valkuil van het meteen afvuren van waarom-vragen. De kernboodschap met zijn: luister voordat je oordeelt. Vraag bijvoorbeeld wel: 'Wat maakt dat...?'
• Als jij praat, doe het dan op een rustige manier. 
• Rond het gesprek af met een compliment voor het open gesprek (Bedankt dat je zo eerlijk over je gevoelens hebt gepraat. Dat was vast niet zo makkelijk, maar je hebt het goed gedaan!').