Mama to the rescue bij kleine kwaaltjes: parelwratjes

Mama to the rescue bij kleine kwaaltjes: parelwratjes

Het nummer van je pediater of huisarts op zak hebben, is een goed idee. Maar je hoeft met je bengel niet voor elk kwaaltje meteen naar de dokter te trekken. Sommige ongemakjes, zoals parelwratjes, kan ‘dokter mama’ best met wat eerste hulp oplossen.

Wat is het?

In stoeftermen? Mollusca contagiosa. In mensentaal: parelwratjes, lepelwratjes, waterwratjes, bolhoedwratjes. Gradatie op de alarmladder: 3/10. Het is een onschuldige aandoening, al moet je bij kinderen met een atopische huid (eczeem) of een sterk verminderde weerstand wel opletten.

Hoe herken je het?

Hoe herken je zulke wratjes? Ze verschijnen als kleine, huidkleurige, geparelde papels of bolletjes. Ze zijn zelden groter dan 5 millimeter. Vaak staan ze in gezellige groepjes bij elkaar, zeker op plaatsen die nauw in contact staan met elkaar (bijvoorbeeld de oksels, lies- of genitale streek). Ze geven de voorkeur aan het gelaat, de romp, de oksels en genitale plekken, maar kunnen ook op de ledematen voorkomen. Je ziet ze zelden op de handpalmen en voetzolen.

Bij grotere wratjes zie je een centrale ‘inzinking’. De huid rondom kan ontstoken raken: ze is dan rood en schilferend, en kan beginnen jeuken. Zo ontstaan er regelmatig lokale infecties waardoor de wrat rood, dik en pijnlijk wordt. 

Kids first?

Parelwratjes zijn een besmettelijke, maar goedaardige kinderziekte, veroorzaakt door een familielid van het pokkenvirus.

Kinderen tussen twee en vijf jaar oud zijn de meest geliefde slachtoffers van het virus, al kan het ook later of vroeger opduiken. Ongeveer een op de vijf kinderen krijgt er vroeg of laat mee te maken. Het virus blijft gemiddeld acht tot twaalf maanden in het lichaam circuleren.

Besmettelijkheid en verspreiding

De overdracht en verspreiding gebeurt door contact, vaak in een warme en vochtige omgeving (het zwembad, in bad met de broers en zussen … ), door zelfbesmetting en krabben.

Dit laatste is opvallend bij kinderen die last hebben van eczeem en een droge huid of bij kinderen met een sterk verminderde weerstand. Zij hebben vaak meer parelwratjes dan andere kindjes, met een uitgesproken eczeemreactie, waardoor ze natuurlijk nog meer gaan krabben. In dat geval moet je ook opletten voor uitgesproken lokale bacteriële ontstekingen.

Naar de dokter?

Meestal wacht je eerst af, omwille van het goedaardige verloop van het virus. Elk parelwratje kent ongeveer een levensduur van twee maanden. Wie weet heeft je dreumes geluk en blijft het maar bij een tiental parelwratjes. Dan bespaar je hem/haar van een minder leuke consultatie bij de dokter. 

Wanneer dan wel wegnemen?

• Als je zelfbesmetting en besmetting van anderen wilt voorkomen (houd er wel rekening mee dat ze opnieuw kunnen verschijnen, omdat het vervelende virus het lichaam voor ongeveer een jaartje inhuurt).
• Als ze stilletjesaan een klein leger beginnen vormen.
• Als ze op vervelende plekken zitten, zoals de vagina, aars, liesstreek of oksels. Hier verspreiden de wratjes zich als een sneltrein door het nauwe contact en transpiratie. Weglepelen is hier geen pretje, dus wacht niet tot ze met tien samengehokt hebben.
• Als de wratjes op het aangezicht zitten, liefst wanneer ze nog minuscuul zijn. Wacht niet af tot het wratje vergroot of zich vermenigvuldigt, want dat kan het littekens veroorzaken.
• Als je kindje er uitgesproken eczeem en/of een ontsteking rond ontwikkelt.
• Bij kinderen met al bestaande eczeem, een droge huid of een verminderde weerstand.

Weglepelen: wat houdt het in?

Er bestaan enkele doeltreffende behandelingen. De meest gebruikte (en minst traumatiserende J) manier is de curettage of het weglepelen. Als je hiervoor geen vragende partij bent, bespreek je het best met je arts. Bevriezen, wegbranden of lokaal aanstippen met een vit A zuur (moet met zeer veel zorg en geduld worden gedaan, aangezien dit een bijtend product is en de normale huid kan aantasten) behoren ook tot de opties.

Stappenplan:

1. Bel je arts op en vraag een voorschriftje voor een lokaal verdovende zalf zoals emla of xylocaine.
2. Leg een laagje zalf op alles wat op een parelwratje lijkt of er eentje lijkt te worden. Dit doe je een half uur tot een uur voor de consultatie.
3. Wikkel je lieverd in zoals een heerlijke sandwich: met doorzichtige plastic keukenfolie. Zo kan de zalf goed indringen en dan is het niet pijnlijk om deze eraf te rollen. Een gewone pleister of een verband absorbeert veel zalf, waardoor de kans bestaat dat de wratjes niet goed verdoofd zijn.
4. Je kindje voelt er niets van en laat de wratjes vrolijk weglepelen. Bij ontstoken wratjes is het weglepelen iets gevoeliger.
5. De wondjes worden lokaal verzorgd en afgedekt. Thuis moet je ze gewoon nog enkele keren te ontsmetten.
6. Een eczeemreactie kun je eerst behandelen met een sterk hydraterende crème en/of een lichte corticoïdecrème, in overleg met je arts.