Mijn baby is ineens een flinke peuter geworden

Zo rap groot

Als ik hem zie rondstappen, en spelen en als ik hem plots een verhaaltje hoor brabbelen (waar ik niets van versta uiteraard) dan ben ik zo trots op hem! En dan komt de vraag natuurlijk ‘Waar is mijn baby’tje heen?’… 14 maand is hij ondertussen, maar oh wat is dat voorbijgevlogen! 

Als ik pas bevallen was en de felicitaties kwamen binnen dan kon ik mij ergeren aan de zinnen ‘Geniet ervan, want nu gaat het rap’, ‘Goh ze worden rap groot ze’, ‘De tijd vliegt voorbij’… Maar achteraf bekeken bleken deze zinnen gewoon de waarheid te zijn!

Stappen, eten, spelen

Nu zijn we bijna 15 maanden verder en onze kapoen stapt al heel goed voor zijn leeftijd! Ik vind het zalig om samen te gaan wandelen en ik geniet ervan om gewoon naar hem te staren terwijl hij alles ontdekt wat op ons pad ligt. Oh zo normale dingen, waar hij vol verwondering naar kan kijken: een rioolputje, een borduur, die witte lijnen op de baan van een parkeerstrook, blaadjes die van de bomen gevallen zijn, een verhoging of verzakking in de weg …

Meer en meer begint hij zelf te doen, en ja ook eten… Al had ik liever gehad dat hij daar nog even mee zou wachten. Nee nee, helpen mag ik niet meer doen. Alles wil hij zelf doen. Patatjes en vlees en groenten gaan redelijk goed (behalve erwten, erwten is een probleem, die vind ik dan achterna overal)! Maar ook yoghurt wil hij nu helemaal alleen eten, en nee dat gaat niet goed! Er wordt meer gesmost dan deftig gegeten! Maar soit, het hoort erbij zeker :-).

Waar ik mij ook over kan verbazen is hoe goed en mooi hij ondertussen heeft leren spelen! Zijn blokkenhuisje dient nu niet meer op te kloppen, maar nu begint hij de blokjes mooi in de figuurtjes te passen. Zijn autobaan wordt niet meer gebruikt om af te breken, maar nu laat hij effectief zijn autootjes rijden. Boekjes dienen niet meer om met te gooien, maar nu kijkt hij echt mooi in zijn boekjes en komt dan vol verwondering tonen welke mooie dieren er allemaal in staan.

De peuterpuberteit

Wat dan weer een nadeel is dat is de peuterpuberteit! Had er veel over gelezen maar ik geloofde er maar weinig van. Tot nu… Onze pitou mag redelijk veel, maar als hij dan iets niet mag en je zegt ‘nee’, dan begint het drama… Hij gooit zich op de grond, begint hysterisch te huilen, hij verstopt zich onder een stoel en weigert er terug vanonder te komen… Gelukkig is hij super nieuwsgierig waardoor hij rap afgeleid is en duren de driftbuien niet zo heel lang!

Met zijn verandering naar peuter begint hij ook meer en meer dingen te begrijpen! Mijn hart smelt iedere keer dat ik vraag om een knuffel of een zoen en dat hij met zijn armpjes open naar me komt toegelopen! Ik knuffel hem, hou hem vast en wou dat ik hem nooit meer hoefde los te laten en dat ik zo nog een uur kon blijven knuffelen met hem!