Mijn bevalling ging maar nipt goed: dat je gevoel volgen soms gewoon heel juist kan zijn

Onze bevalling was er één met wel wat bezorgdheden. Een week voor je geboren wordt, krijgen we te horen dat je navelstreng rond je halsje zit. Op zich geen reden tot bezorgdheid, zegt de gynaecoloog. Ik dien gewoon iets vaker opgevolgd te worden. Dus een paar dagen later gaan we opnieuw op controle. Na een halfuurtje aan de monitor blijkt dat je hartslag op sommige momenten toch wat begint te dalen... Heel wat bezorgdheden bij mama en papa, maar de gynaecoloog blijft er vrij gerust in. Geen reden tot paniek, maar toch de suggestie om de bevalling in te laten leiden. Zo zijn we zeker dat ik in het ziekenhuis beval en is er meer controle.

Wat als?

Aangezien de onzekerheid mij overvalt, zit ik een dag later opnieuw bij de gynaecoloog met een waslijst aan vragen. Wat als de hartslag tijdens de bevalling opnieuw daalt? Wat als ik toch nog voor de geplande inleiding beval? Wat als....? Wanneer je hartslag tijdens de bevalling opnieuw zou dalen, zal er onmiddellijk een spoedkeizersnede plaatsvinden. Als ik geen epidurale verdoving zou hebben op dat moment, zal de spoedkeizersnede onder volledige verdoving plaatsvinden. Aangezien ik jouw geboorte graag bewust wil meemaken, bespreken we dat ik misschien sowieso een epidurale verdoving kan laten plaatsen. Zowel jouw papa als ik voelen ons goed bij onze beslissing om mij te laten inleiden en om voor de zekerheid al een epidurale verdoving te plaatsen.

Bangmakerij

Zo gezegd, zo gedaan zou je dan denken. Op 15 september worden we om 20u verwacht in het ziekenhuis. De vroedvrouw die ons ontvangt is heel vriendelijk. Wanneer we echter bespreken waarom de bevalling vannacht ingeleid zal worden (omdat je navelstreng rond je hals zit) en we ook graag een epidurale verdoving willen, rolt ze met haar ogen. "Bangmakerij van de gynaecoloog". "Een navelstreng rond de hals komt heel vaak voor, niets om je zorgen om te maken..." Ook de vroedvrouw van de vroegdienst uit overduidelijk haar ongenoegen over de reden waarom we de bevalling laten inleiden. Dit hoort niet binnen de "babyfriendly" mentaliteit van het ziekenhuis.

Epidurale verdoving

Rond 5u 's nachts krijg ik een pilletje opgestoken om de bevalling te induceren. Deze heeft echter weinig effect. Rond 7u krijg ik een baxter met oxytocine aangelegd om de weeën op te wekken. Rond 9u beginnen de weeën op een regelmatig tijdstip door te komen. Een half uurtje later zijn de weeën er in alle hevigheid en besluiten je papa en ik om de vroedvrouw te bellen en een epidurale verdoving aan te vragen. Op dat moment negeert de vroedvrouw onze vraag wat. Wanneer je papa (na een opdringerige blik van mij) nogmaals herhaalt dat we nu toch echt graag een epidurale zouden willen, belooft de vroedvrouw de anesthesist op te bellen. 10 min later komt ze echter vragen of we toch écht wel zeker zijn. We hoeven ons immers niet bang te laten maken. "Tijdens de eerste bevalling deed ik het zonder epidurale, dus waarom nu niet? Die navelstreng rond je halsje stelt niets voor, dit kan meestal zonder probleem ontward worden."

Na duidelijk te maken dat ik nu écht wel een verdoving wil, wordt de anesthesist gebeld en krijg ik eindelijk de verdoving. Vanaf dat moment gaat het heel snel. Binnen de 40 minuten wordt de gynaecoloog opgebeld en mag ik beginnen persen. Traantjes van blijdschap vloeien rijkelijk, eindelijk ga ik jou mogen ontmoeten!

“Stop met persen!”

Na eenmaal persen is je hoofdje er al. En dan is er opeens paniek bij de gynaecoloog en de vroedvrouw. "Stop met persen!". De navelstreng zit heel strak en moet doorgeknipt worden. Terug even paniek, de navelstreng lijkt té strak te zitten om er een schaar tussen te krijgen. Deze minuten lijken uren te duren. Na heel wat gemanoeuvreer (bedankt epidurale!) en geprobeer kan de schaar eindelijk juist geplaatst worden en wordt je navelstreng doorgeknipt. Daar ben je, ons blauw mannetje! Je hele gezichtje zal nog een hele dag blauw zien en je zal nog lang stuwplekjes hebben. Maar wat ben je mooi! Ons kleine mannetje, je laat je stem al vanaf het eerste moment goed horen. Wat is het fijn om jou te horen!