Mijn dochter bloeit open nu ze in het aangepast onderwijs zit
In het eerste leerjaar viel het nog meer op. Ze kon zich moeilijk concentreren. Moest soms een hoofdtelefoon dragen om de geluiden rond haar minder te horen.
Daar was de eerste voorzichtige uitspraak: “Zou u haar niet laten testen?” Wanneer dit echter via de reva moest gebeuren zou dat een wachtlijst van 2-3 jaar betekenen. Tegen dan zou ze al in het derde leerjaar zitten, veel te laat dus!
Wij zijn dus naar een kinderpsychiater geweest om alle testen uit te laten voeren, wat we zelf moesten betalen. Schandalig dat er daar geen terug betaling op is!
Daar kreeg ze de diagnose autisme.
GOn-begeleiding
Met het fantastische (sarcastisch) M-decreet hier in België werd er GOn-begeleiding opgestart, 1 uurtje per week. Eigenlijk had ze recht op 4 uur, maar wegens te veel werk kreeg ze dus maar 1 uur. Gevolg: na dat moeilijke eerste leerjaar werd het dubbelen. Ik kan je verzekeren dat ze daar op 1 september niet blij mee was…
Eerste leerjaar dan doorgestaan. Op naar het tweede. Haar autisme stak meer en meer de kop op. In de klas hadden de juffen geen tijd om altijd maar met haar bezig te zijn, wat ik trouwens volkomen versta.
Dus werkten ze samen met het clb een plan uit. Ze kon bv wanneer het haar te veel werd naar de zorgjuf, mocht helpen in de kleuterklassen of over de middag in de refter enz.
Maar wanneer ze daar was, miste ze natuurlijk ook terug veel lessen. Het werd een vicieuze cirkel om niet meer uit te geraken.
Mijn kind haar zelfvertrouwen zakte de grond in en wij konden niets doen. Want zomaar naar een andere school, type 9, sturen, dat ging niet.
Aangepast onderwijs type 9
Gelukkig kregen wij halfweg het tweede leerjaar groen licht. Als je het mij vraagt had dat al in het eerste leerjaar moeten gebeurd zijn…
Sinds 1 september zit ze nu in een aangepast onderwijs type 9 waar de klassen veel kleiner zijn. Ze bloeit terug open.
Soms zegt ze nog dat ze terug wil naar haar andere school, maar dit is dan voor de vriendjes.
Ik ben blij dat de stap toch na al die tijd is kunnen gezet worden.
Vorige zomer werd ook bij mijn zoon autisme vastgesteld. Eén ding weet ik nu zeker: Ik laat het zo lang niet meer aanslepen. Wanneer ik voel dat het minder gaat zal ik vlugger proberen actie te ondernemen. Met ons fantastisch beleid in België kan je enkel hopen dat het deze keer wat vlotter gaat...
