7905fi.jpg

Multipele allergieën: wat als koemelkallergie maar het topje van de ijsberg is?

27/01/2022
Mamabaas
Door Mamabaas

Een kind met multipele allergieën. Het lijkt iets veelvoorkomends, en toch is het nog zo on(g)bekend. Je hoort wel vaker dat kinderen een KMEA (koemelkeiwitallergie) hebben. Andere melk en klaar! Maar wat als dat maar het topje van de ijsberg is?

Ons verhaal startte in maart 2020. Onze dochter was op dat moment zes weken oud. Ze krijste de hele buurt bij elkaar en als kersverse ouders wisten we niet meer wat we nog konden doen. Dan maar een tripje richting de pediater. Het verdict was snel gevallen: ‘Jullie dochter heeft overduidelijk reflux.’

Met de juiste medicatie keerden we terug naar huis. We wisten dat die medicatie tijd nodig had om zijn werk te doen. En vermits we midden in de eerste lockdown zaten, namen we die tijd. Het gekrijs verminderde en het lachen kreeg weer meer ruimte. We hadden terug een vrolijkere baby, maar er waren nog steeds momenten dat we voelden dat de reflux niet het enige “probleem” was.

Het werd al snel duidelijk. Onze dochter stond op een dag helemaal vol “uitslag”. Of dat dachten wij toch. We planden eerst een tripje naar de huisarts, want omwille van Corona hadden we niet veel zin om in een ziekenhuis te vertoeven. De huisarts schrok en vroeg hoelang onze dochter deze uitslag al had. Het was ons wel al opgevallen, maar zo fel als die dag was het nog nooit geweest. We werden dan toch maar doorverwezen naar de pediater om verder te onderzoeken wat het juist kon zijn. In die tussentijd moesten we starten met hormoonzalf. De eerste in ons gamma van tien ondertussen.

De pediater schrok zelf ook. Ze had zulke gevallen wel al eerder gezien maar onze dochter spande wel de kroon. Zowel ik (aangezien ik nog borstvoeding gaf) als mijn dochter werden op een koemelkvrij dieet gezet. Dit moesten we enkele weken volhouden en evalueren of het beter ging met haar huid. Ondertussen werd ook de medicatie verhoogd. We keerden met een hoofd vol bezorgdheden en vragen terug naar huis. Na enkele weken koemelkvrij eten, zagen we een lichte verbetering.

Tot de dag dat we telefoon kregen van de crèche. Onze dochter had aubergine gegeten (ze was toen al iets ouder dan zes maanden) en stond helemaal vol uitslag in haar gezicht. Dit hadden we nog niet gezien. Weer iets nieuws bij op ons lijstje dus. We beslisten om de aubergine gewoon niet meer te geven. Dit kon toeval zijn.

Op negen maanden startten we met fruit. Zoals bijna elke ouder gaven we eerst banaan. We verkozen de Rapley-methode en banaan kon ze dus lekker zelf eten. Ze vloog als een uitgehongerde gek op die banaan. Ze at hem dan ook helemaal op (tot onze grote verbazing, want het was de allereerste keer dat ze zelf fruit at). Maar die banaan kwam er dan ook weer even snel uit. In eerste instantie dachten wij dat dit kwam door het gulzig eten. Dat maagje schrok zich waarschijnlijk een ongeluk. De tweede keer pakten we het anders aan. Ze kreeg een kwart banaan, niet meer. Dit vulde ik dan aan met borstvoeding. Maar ook dat kwartje van die banaan kwam er weer uit. Naast aubergine, noteerden we ook banaan bij op het lijstje.

Omdat we wisten dat ze gevoelig was voor allergieën, gaven we nooit fruitpap. Telkens één soort fruit, gedurende drie dagen. Pas als er dan geen reactie was, gingen we over naar een ander soort fruit. We hadden een valse start. We stoomden dan maar appel en iets later peer. Dat was een succesverhaal: geen kots en geen eczeem. We deden bijna een vreugdedansje.

allergie

Het volgende op ons lijstje was kiwi. Eerst startten we met de groene, maar dat was een even fout verhaal als de banaan. We gaven het zelfs geen tweede kans meer. Kiwi ging resoluut mee op het lijstje en de pediater werd nogmaals gecontacteerd. Deze keer werd er een bloedafname gepland. Het feit dat ze al op zoveel had gereageerd, maakte de pediater ongerust. Mijn moederhart brak in 1.000 stukken bij die eerste bloedafname. Gelukkig weet de verpleging op dat moment hoe ze een mama moeten troosten en geruststellen.

Uit de eerste bloedafname werd ons vermoeden voor de verschillende allergieën bevestigd. Maar gele kiwi was geen probleem en we kregen een ‘go’ om die te testen. Ze kreeg welgeteld drie keer gele kiwi. Bij de derde keer hadden we de hevigste reactie tot dan toe gezien. Overgeven, bibberen, blauwe lipjes, eczeem over heel haar lichaam. Dat we in paniek waren hoeven we niet te schrijven. Er werd onmiddellijk een afspraak met de pediater vastgelegd en we kregen een EpiPen voor in de toekomst.

Pas dan is de angst groot geworden. Tot op dat moment dachten we er wel te komen met het schrappen van voeding waar ze op reageerde. Maar toen viel onze euro dat die reacties ook heel heftig kunnen zijn. We werden extreem voorzichtig. Ze kreeg nogmaals een bloedafname. Deze keer kwam er ook gele kiwi, tarwe en ei uit. Ons lijstje wordt dus alsmaar langer. Ze reageerde ook allergisch op het mazelenvaccin. Ook dat kwam er nog even bij. Maar de borstvoeding, die ging gewoon door. Ik heb zelf 16 maanden een streng dieet gevolgd. Soms was het moeilijk, maar het grootste deel van de tijd was ik fier. Op haar én op mezelf. Dat we dit deden, samen. Zo was zij niet alleen.

Ondertussen is onze meid bijna twee jaar. Ze weet perfect wat ze wel en niet mag eten. Er zijn nog appelsien, mandarijn en peniciline bijgekomen. En we zijn op dit moment ook aan het zoeken naar iets waar ze alweer op reageert. Een allergie is spijtig genoeg niet heel duidelijk. Het is ook iets dat komt en weer gaat. Een team van pediaters, specialisten, diëtisten maar ook de kinderbegeleidsters (want ja, een goede crèche is goud waard en zeker als je kindje extra zorg nodig heeft) helpen ons stap voor stap.

Het is zoeken. Vallen en opstaan. En de dag van vandaag makkelijker dan dertig jaar geleden. Maar het is ploeteren en vaak door de bomen het bos niet meer zien. Want je ziet je kindje niet graag afzien omdat er weer iets is waar ze allergisch aan is en dat ze toch per ongeluk gegeten heeft. Het lijkt soms dat je als ouders alleen staat in de strijd tegen al die allergieën. Het is iets wat niet iedereen begrijpt en soms met een korrel zout wordt genomen: “Jaja, geef haar kleine beetjes en ze zal het wel gewoon worden.” Maar zo simpel is het allemaal niet. Het is een af- en aanrijden naar het ziekenhuis, naar de pediaters, naar de diëtiste … Het is iets waarvoor je constant moet opletten. En dan gaat ze nog niet naar school …

 

Jolien Willems

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes