Na de geboorte: ons oudergevoel zei dat er iets niet klopte
Eerst kreeg ik zelf een kalmeermiddel, maar dat deed het omgekeerde. Ik lag te shaken op de tafel, alsof mijn lichaam een feestje op zichzelf hield zonder mijn toestemming. Na een halfuur kwamen ze daar dan met de lange naald. Na drie keer prikken hadden ze eindelijk vruchtwater.
Een week later kregen we te horen dat alles toch in orde was met ons dochter haar hoofdje. Niets bleek echter minder waar, achteraf gezien.
De geboorte
Op 9 december kwam ons dochtertje ter wereld. Om 7 uur ‘s morgens moesten we ons aanmelden voor de geplande keizersnede. Ze lag in stuit in de buik waardoor ze met een keizersnede moest geboren worden. We hebben meerdere keren een kering geprobeerd, maar helaas zonder succes.
Meteen na de geboorte mochten we terug naar de kamer. Het eerste uur ging het goed, daarna hadden we als ouders door dat er iets niet klopte. De vroedvrouw belde meteen de kinderarts, vrij snel stond die op de kamer. Het zuurstofgehalte in ons dochtertje haar bloed was laag, maar niet te laag. 90% zuurstofgehalte, dat ging nog volgens haar.
Toch riep de kinderarts er een tweede arts bij om zeker te zijn dat alles oké was en ze niets over hoofd zag. Ook zij zei ons dat alles oké was.
Na vijf dagen mochten naar huis, ook al zei ons oudergevoel nog steeds dat er iets niet klopte. Ze dronk niet goed van de fles, sliep veel en begon blauw te zien.
Toch hadden we niets door, we dachten dat het allemaal wel goed liep. Al hielden we wel in ons achterhoofd dat de derde arts, die zei dat er toch iets niet klopte, de beste was …
Vele dagen gingen voorbij tot kerstavond. We waren bij mijn vader en toen kwam de eerste opname. Kerst en nieuwjaar in het ziekenhuis.
Wordt vervolgd….
