Niet gemakkelijk: de balans tussen beschermen en loslaten

Soms is er zelfs een schuldgevoel. Waarom heb ik deze lieve onschuldige wezentjes op een wereld zoals deze gezet … Onzin, dat weet ik ook, maar ik kan er helemaal niets aan doen.

Daarnaast is er al zoveel druk en zijn er zoveel verwachting vanaf het moment dat jullie geboren worden. Jullie groeien op tegen de tijd. Hoe vaak hoor ik mezelf zeggen: ‘we gaan weeral te laat zijn!’ Vreselijk vind ik dat. De uitspraak: ‘Er zijn geen lastige kinderen, het is lastig in deze tijd op te groeien!’ is echt zo triestig waar.

Ik probeer dan ook zoveel mogelijk op tijd af te remmen en te genieten in onze cocon, maar het is helaas haast onmogelijk. Niets is natuurlijk onmogelijk, maar toch voelen wij als ouders ook heel hard die druk.

Waarom moeten kinderen doorslapen? Waarom moeten ze ‘flink’ zijn? Waarom moeten ze dit en dat tegen een bepaalde leeftijd kunnen? Waarom mag ieder kind zijn of haar eigen tempo niet volgen?

Zo veel vragen, zo weinig antwoorden … Als ik naar hen kijk als ze lekker aan het spelen of slapen zijn, ben ik zo trots op hen. Ze maken me intens gelukkig en dan weet ik dat ik hoe dan ook niet ‘slecht’ ben als ik deze twee schatjes op de wereld heb gezet!