Oeps: wij raakten een beetje té snel zwanger
"En hoe ik, ironisch genoeg, niets herken van dit verhaal maar net het tegenovergestelde meemaakte…" was mijn letterlijke antwoord op het blogverhaal van een vriendin met vruchtbaarheidsproblemen.
Taboe eindelijk doorbroken
Begrijp me niet verkeerd, ik ben énorm blij dat het taboe rond niet op 1-2-3 zwanger raken meer en meer wordt doorbroken! Dankzij die heerlijk eerlijke schriftelijke bijdrage van mijn vriendin weer een beetje meer. Want zij is -jammer genoeg- één van de meerdere vrienden die telkens een beetje stierven bij de hoop op nieuw leven. Het moet afschuwelijk frustrerend zijn om te stoten op brute pech en helemaal afhankelijk te zijn van ‘het lot’.
Maar wat als je net het tegenovergestelde meemaakt? (True story!!!)
Duizend-en-één vragen
- Wat als je net 2 maanden samen bent en nog op de grote rode hartjeswolk zit?
(Gelukkig al wel de verlichtende leeftijd van 30 nét gepasseerd en dat verjaardagweekend bleek achteraf zeer vruchtbaar te zijn.)
- Hoe vertel je dan aan je partner over een positieve zwangerschapstest?
(Technisch gezien kwam er weinig vertellen bij kijken, eerder met de vinger wijzen naar waar de predictor lag.)
- Ben je bij voorbaat al een slechte moeder omdat je eerst 7 volle dagen moet bekomen van de shock alvorens je gelukkig kan zijn?
(Nooit zo weinig bespraakt geweest als toen.)
- Moet je je niet ongelofelijk schuldig en geambeteerd voelen ten opzichte van de eerder pas op 98-99-100 zwangere medemens?
(Eigenlijk zitten we ergens wel in gelijkaardige schuitjes. Het schuitje van de extremen en het schuitje dat de situatie in geen van beide gevallen echt ideaal is.)
- Gaat dat allemaal financieel lukken? Zo snel mogelijk inschrijven voor kinderopvang! Is ons huis niet veel te klein?? Ik zou eigenlijk 20kg minder moeten wegen!! Wat met mijn kat??? (Vragen en bezorgdheden van deel 1 tot en met deel 2058.)
- Klinkt het gek dat één van mijn eerste bezorgdheden was hoe ik dit moest gaan uitleggen aan mijn moeder?
(Mijn moeder heeft ook haar waarden, normen en principes en zwanger worden na een relatie van 2 maanden komt no way, niet in de verste verte in de buurt.)
- Hoe maak je de wereld wijs dat dit ieder van ons kan overkomen en geen ‘marginaal’ gegeven is?
(En dan moest ik even hard slikken en in eigen boezem kijken want ik zou vroeger de eerste zijn die dit marginaal had gevonden.)
- Is het niet heel gênant om bij de gynaecoloog van niks te weten? Laatste menstruatie… EUH?? Geplande zwangerschap… TJA?? Foliumzuur al voor de zwangerschap beginnen innemen… TE LAAT!!
- Moet je je echt moreel verplicht voelen om het volgende zwangere halfjaar aan iedereen uit te leggen dat je écht wel de pil nam maar er bij een doorbraakbloeding iets fout liep?
(Ik wel! Om vervolgens zeer plastisch uit te leggen wat een doorbraakbloeding is, want in tegenstelling tot wat wetenschappelijk onderzoek zegt, blijkt toch wel bijlange na niet de helft van de vrouwen dit te hebben.)
Maar de belangrijkste vraag: wie gaat dit taboe doorbreken?
En het mooiste antwoord daarop ligt nu lief te knorren in zijn bedje……
