4414fi.jpg

Ons kleintje is een dromerige duizendpoot

15/12/2016
Mamabaas
Door Mamabaas

Een danseres. Zo eentje die shows geeft. Of een zangeres. Een tekenaar, een springer, verkleder en schilder. Uren spelen, knippen en plakken, mamaatje en papaatje spelen. Dat laatste dan wel zonder een papa, want ‘er zijn alleen meisjes, he, mama'. En die zijn dan grote zussen en baby's. Soms hondjes of katten. Maar dus geen papa's.

Geef ons popje een doos Lego en ze is vertrokken. Of een échte bouwdoos. We hebben er zo eentje. Gekregen van De Sint. Ik denk dat het de goedkoopste cadeau was dat hij gevonden had. Ergens onderaan in z'n boot. En net dàt cadeau was/is een gigantisch succes: vijzen, timmeren, aan elkaar vastmaken. She likes it. A lot!

Laat haar met plasticine spelen en ze maakt de gekste dingen. In haar keukentje een taart bakken. Het liefst nog verkleed als prinses.

Ga met haar naar de bieb en we kiezen nieuwe boekjes uit (we zijn er nog nooit buiten gewandeld met minder dan 20 boekjes voor haar). We lezen die voor. Of we herlezen boeken die ze al jaren heeft. Creatief dan, met andere namen of zo. Plezier gegarandeerd!

Puzzelen is saai

Haal de gezelschapsspelletjes boven. Maak samen een boekje. Speel tikkertje-bal of kleur de hele straat vol. Leer desnoods fietsen. Met lichte tegenzin, maar allez. Maar: haal geen puzzel boven - 'Da's saai, mama!'. Bon. Laat puzzelen, om een reden die ik echt nog wel wil begrijpen, nu net iets zijn waarop onze kleuter 'beoordeeld' wordt op school. Niet met punten. Maar met gekleurde, papieren rupsjes. Er hangen er een aantal omhoog, hier thuis. Sinds januari.

En dan stopte het. Want puzzelen is saai. Te lang, te vaak, steeds hetzelfde. Na 30 stukjes hebben we het toch echt wel gehad. Ze snapt het principe.

What's next? Ik probeer het toch. Ik wil een nieuwe rups. Ik pak de doos. Met Aladdin en Jasmine erop. En een geest en een aapje. Mooi. Tof. Leuk! 104 Sukjes. 6+. Komaan. Uitdaging iemand? 'Mamaaaa! Doe jij maar. Ik zal de stukjes wijzen. Jij moet ze dan maar leggen. Ik vind dat niet tof.'

Ze zucht. Ik zucht.

We rapen ze uiteindelijk dan maar terug bij mekaar, de halve puzzel en nog 52 losse stukjes en stoppen ze terug in de doos. Laat haar creatief zijn. Dansen. Zingen. Kleuren. Spelen. Verkleden. Schminken. 'Schrijven'. Springen of - als het écht niet anders kan - fietsen. Maar geen 104 stukjes van 1001 nachten zoeken.

Da's saai... She's mine. <3

Gastmama Lies (www.gitaneblog.com)