’s Avonds lijkt het altijd alsof ik niets heb gedaan

In de keuken staat de vaatwasser open, vol propere vaat die in de kasten moet gezet worden. De gootsteen staat vol vuile vaat, klaar om in de vaatwasser te steken nadat die geleegd is geraakt. Ik zal het morgen wel doen.

Ik doe het morgen wel

Terwijl ik door het donker mijn weg zoek, stap ik op een paar speelgoedjes. En als ik in de living kom, zie ik een complete ravage. Stukjes van puzzels, autootjes, kussens, dekens. Ik heb er het raden naar hoe onze vloer er ook alweer precies uitzag, want alles ligt bezaaid met speelgoed. Ik zal het morgen wel opruimen.

In de gang blijven er ontelbare zandkorreltjes aan mijn voeten plakken. De kinderen hebben buiten gespeeld en heel wat zand mee terug naar binnen gebracht. Ze hebben kruimeltjes laten vallen toen ze hun vieruurtje aten. Ik zal morgen wel stofzuigen.

Ik ga eindelijk naar boven, en plots hoor ik mijn driejarige huilen. Hij heeft in zijn bedje geplast omdat hij te veel heeft gedronken voor hij ging slapen. Ik doe hem een verse pyjama aan, ververs de lakens en gooi de vuile lakens op de grond. Ik zal ze morgen wel wassen.

Het lijkt alsof ik niets heb gedaan

Het lijkt alsof ik niets heb gedaan, maar …

Ik heb alle was gedaan in huis. Ik heb alles gewassen, gedroogd, opgeplooid én zelfs in de kasten gelegd. Maar toen gingen de kinderen buiten spelen, en werden ze behoorlijk vuil, dus moesten ze verse kleren aan. Daarna had de peuter een ongelukje waarbij ze in haar broekje (twee keer) en op mij plaste, waardoor we allebei een nieuwe outfit nodig hadden. En dus begon de was alweer op te stapelen. Ik was zo bezig met het avondeten en de avondroutine met de kindjes, dat ik vergat om de natte was in de droogkast te steken.

Ik leegde de vaatwasser. Alles werd netjes in de kast gezet. Maar er stond al zoveel vuile vaat te wachten van de avond ervoor, dat hij alweer moest draaien. En dus staat de vaat van deze avond te wachten in de gootsteen, tot de vaatwasser morgen opnieuw leeg is.