Sinds we zwanger proberen worden, leef ik op een ander ritme: dat van mijn cyclus

15/10/2016

Door Mama Virginie

Al heel mijn leven eet, slaap en leef ik in functie van de gregoriaanse kalender. 24 uren in een dag, 7 dagen in de week, 30 of 31 dagen in de maand (behalve februari uiteraard),…and so on. Sinds is beslist dat vrouwlief en ik werk gaan maken van onze kinderwens, is daar verandering in gekomen. Jep, ik leef niet meer volgens het ‘normaal’ ritme maar volgens mijn cyclusritme. En dat gaat als volgt:

Dag 1: Jihaa! De eerste goede ‘bloedingsdag’ is aangebroken. (WTF! Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn om mijn maandstonden te verwelkomen).

Dag 2: Pijn verbijten, warm kersenpittenkussen graag!

Dag 3: Food, food, FOOOOD !

Dag 4: De doos groene tampax wordt vervangen door de doos gele.

Dag 5: Almost done!

Dag 6-10: Niets speciaals op deze dagen.

Dag 11: Voorbereiding voor de feestdag (zie eerdere post: op date met mijn gynaecoloog).

Dag 12: FEESTDAG 1! Dan rijden vrouwlief en ik in de vroege ochtend richting het ziekenhuis. Bloedafname, check baarmoederslijmvlies, check op eitje,… en hup naar het werk (in de cycluskalender moet je wel werken op een feestdag).

Dag 13: Op momenten dat niemand me kan horen spreek ik tegen mijn buik: ‘Komaan eitje groei.’

Dag 14: FEESTDAG 2! Idem feestdag 1.

Dag 15: NATIONALE FEESTDAG want er is een eisprong! Vrouwlief en ik rijden iets voor de middag naar het ziekenhuis. Na de inseminatie (hopelijk lukt het deze keer) weer naar het werk (ook op nationale feestdagen wordt er gewerkt).

Dag 16: Geen sport vandaag, ik ben wel juist geïnsemineerd hé…

Dag 17: Voel ik iets?

Dag 18: Zou het gelukt zijn?

Dag 19: Heb ik nu buikpijn-buikpijn of ben-ik-zwanger-buikpijn?

Dag 20: Zijn mijn borsten nu groter? ‘k zal er nog is op duwen om te zien of ik pijn heb.

Dag 21: Ruzie met huilbui… ik ben wel kei-emotioneel hé! Oh, zou dat een zwangerschapssymptoom zijn?

Dag 22: Ja, ik voel het, deze keer is het anders, ik ben zwanger.

Dag 23: Nee, ik ben niet zwanger, ik ga gewoon mijn regels hebben,…

Dag 24: DAG DER VERDICT/LANGSTE DAG VAN DE MAAND/ALLERZIELEN: dan rijden vrouwlief en ik (ja we rijden veel) naar het ziekenhuis. Enkel bloedafname graag.

Dag 24 -15 u: Met mijn meest neutrale ‘ach ook al is het negatief, I can handle it’-stem bel ik naar het ziekenhuis. Mevrouw, de test is negatief…

Dag 24 - 18u (ja de andere 3 uren heb ik proberen werken): crash, thuis in de zetel in vrouwlief haar armen.

Op naar dag 1…

En aangezien ik PCOS (polycystisch ovariumsyndroom) heb kan mijn ‘kalender’ plots verdubbelen in tijd (nog meer geduld) of heel onvoorspelbaar worden (met veel feestdagen).

Zucht.