Soms vraag ik me af …

9/03/2023

Door Mama Hylke

Soms vraag ik mij af hoe het er bij andere mama's aan toe gaat. Dan vraag ik mij af of ik de enige ben die 's avonds het gevoel heeft dat haar hoofd zowat gaat ontploffen. Dan vraag ik mij af of ik de enige ben die tegen bedtijd gewoon het gevoel heeft dat al het geduld is opgebruikt voor die dag. Dan vraag ik mij af of ik de enige ben die gewoon verlangt naar even stilte rond en vooral ook in mijn hoofd.

Dan vraag ik mij af of ik de enige ben die het gevoel heeft dat, zeker als ik moe ben, elk woord en elke andere prikkel minstens 50 keer harder binnenkomt.

Dan vraag ik mij af of ik de enige ben die soms blij is dat haar kind nog geen klok kan lezen, en het dus niet merkt als ze al een kwartiertje vroeger naar bed gaat.

Dan vraag ik mij af of ik de enige ben bij wie het huis soms een pure chaos lijkt te zijn, ook al is er een uur geleden opgeruimd.

Dan vraag ik mij af of ik de enige ben die zich soms afvraagt of ze het wel goed doet.

Uiteraard weet ik rationeel gezien wel dat ik niet de enige ben. Daar ben ik vrij nuchter in. Hoe graag ik mijn dochter ook zie, ik denk dat iedereen zijn of haar kind(eren) wel eens achter het behang zou willen plakken en dat iedereen wel eens wat rust kan gebruiken. Maar toch vraag ik mij al die dingen geregeld eens af. Ik vermoed dat ik ook op dat vlak niet de enige ben.

Herkenbaar? :-)

Deze tekst verscheen eerder hier.