Stappenplan voor meisjespapa’s: hoe kleed je je dochter aan?

De kwestie van de kleren aandoen (en eerst kiezen)

Neem nu iets simpels als jezelf aankleden. Voor de (meeste) mannen/jongens is dat simpel (al is de ene man/jongen al wat kieskeuriger dan de andere natuurlijk): je neemt een T-shirt of hemd, combineert dat met een broek, en klaar is Kees. Maar zo werkt dat niet bij vrouwen.

Want: je hebt oneindig veel mogelijkheden. Zo veel T-shirts en broeken. Maar ook kleedjes. En rokjes. En broekkousen… Om dan nog maar van die schoenen te zwijgen.

Concreet gaat het dus als volgt

Dus: concreet gaat het dan als volgt:

‘Papa, wat moet ik aandoen?’

‘Euh, ja, wacht eens even… Liefje (lees: je schakelt hulp in van de moeder), wat moeten ze hier aandoen?! Heb jij al iets klaargelegd?'

Aha, nee, en mama is met iets bezig… ->> lees: Je zult zelf iets moeten verzinnen!

Gouden Regel: Vermijd situaties waarin je er alleen voor staat om je dochters aan te kleden. 

Moet je het toch alleen doen, volg dan dit stappenplan.

Stappenplan: Hoe kleed je je dochter(s) aan?

Stap 1: Adem in. Adem uit. Laat alles vallen waarmee je bezig was.

Stap 2: Voorzie tijd. Véél tijd. Neen, we spreken hier niet over 5 minuutjes. Er zal onderhandeld moeten worden. En, o ja, bereid je voor op véél vragen…

Stap 3: Handel, indien er meerdere dochters zijn, geval per geval af. Probeer hen niet te combineren, want elke dochter heeft individuele aandacht/bewondering nodig. En elke dochter heeft eigen voorkeuren en smaak.

Stap 4: Maak geen essentiële fouten en benoem een poncho niét als een sjaal. Want dat is geen sjaal. Dat is een PONCHO. En ja, dat is een wezenlijk verschil. 

Stap 5: Er zal tegengestribbeld worden (maar niet omdat ze weten wat ze wél willen aandoen. Nee, gewoon, er wordt tegengestribbeld omdat ze ook geen flauw idee hebben wat ze moeten aandoen). Jij ook niet, dat is waar, maar focus op drie dingen:

• Punt 1: kijk naar de seizoenen (nee, dus best geen wintertrui bovenhalen als het putje zomer is. Tussenseizoenen zijn moeilijk, maar werk in laagjes.)
• Punt 2: het is allemaal maar relatief.
• Punt 3: Als zij het mooi vinden, stel de dingen dan niet meer in vraag. Het ziet er misschien wat raar uit, maar hey, ze zijn aangekleed, en dat was het einddoel, toch?

Stap 6: Er komt een moment van wanhoop. Dan hebben ze meestal iets gevonden om aan te doen, zoals een T-shirt bijvoorbeeld. Maar dan weten ze niet hoe ze hem moeten combineren. Op dit moment is het essentieel dat je begint te slijmen. Zeg zinnen als: ‘O maar, met deze rok zie je er uit als een prinses.’ Of: ‘In dat kleedje komen je ogen zo mooi uit.’ Think big. En dan bigger. ‘Met die trui ben je de mooiste van de hele wereld.’

Stap 7: Eenmaal ze aangekleed zijn, denk je: oef, we zijn er. Maar vergis je niet. Er komt vaak nog een moment van fundamentele twijfel als ze zichzelf in de spiegel zien en hun schoenen moeten aandoen. Dus: haal die spiegels weg uit huis. Of: haal twee mogelijke paren schoenen uit de kast en lees opnieuw stap 6: herhaal het slijmen. ‘Wow, die schoenen maken dat kleedje NOG mooier!’ en zo van die dingen…

Stap 8: Eens het klaar is, uit dan uitvoerig je bewondering. 'Wow, wat zien jullie er mooi uit!' (btw: dat geldt ook voor je vrouw ;-) ) Want: vrouwen kunnen niet genoeg krijgen van bevestiging... Het is maar een hint...

Nog één andere optie: run and hide!

Het kan zijn dat je wederhelft een wenkbrauw fronst als ze de gemaakte combinaties ziet (en vooral denkt: 'Wow, waar heeft-ie dàt T-shirtje vandaag gehaald!'). Maar als ze een beetje verstand in haar hoofd heeft, houdt ze haar opmerkingen voor zichzelf. Want uiteindelijk weet zij als geen ander wat het is om een outfit te moeten kiezen… En is ze al lang blij dat ze eens voor een keer alleen aan haar eigen outfit moet denken.

O ja, en zie je dit stappenplan niet zitten, dan is er nog één andere optie…

Run! And hide!