Thank God It’s Friday!
Voor het uitstappen check ik mezelf nog even in de achteruitkijkspiegel en zie dat het goed is. Haar: check! Perfecte eyeliner vanmorgen om 6 uur vrolijk neergesabeld nog altijd aanwezig zonder uitloop? Yes! Kreukvrije, vlekvrije casual chic outfit met bijbehorende handtas en sexy stiletto’s: triple check!
Met een gezwinde pas schrijd ik over de oprit naar de voordeur van mijn spic-en-span huis, waar mijn kinderen me luid joelend opwachten en ik de meest hartstochtelijke begroeting van Prince Charming krijg, waarna het welverdiende weekend zich voor me uitspreidt met shopping tripjes, terrasjes, restaurantjes en uitslapen… Zalig uitslapen! Op maandag wordt er dan ook enthousiast en tevreden teruggeblikt op het weekend aan het koffieapparaat.
*In een retro RnB song zou je nu iemand “hold up” horen roepen waarna er een terugspoelgeluidje klinkt*
Reality check
Oftewel: na al een paar keer het saldo van mijn recupteller gecheckt te hebben en telkens het resultaat vergeten te zijn, beslis ik dat het gepermitteerd is om de werkweek om 15h af te sluiten en dat ene rotklusje te parkeren tot maandag. Na vertrek brul ik luidkeels, doch supervals alle spanningshoofdpijntjes die van maandag tot vrijdag vrije toegang tot mijn hersenpan kregen de deur uit en word ik vrolijker naarmate het zicht op de basiliek van Tongeren duidelijker wordt. Ik voel het al komen, het weekend!
Als ik thuis de oprit opgescheurd kom en mijn trouwe vierwieler parkeer, duurt het nog 2 minuten voor ik het gevecht tussen deur, stuur en te grote tassen win. Een gevecht dat niet eens zou plaatsvinden als ik niet te lui was om rond de auto te lopen en mijn spullen er via de passagierskant uit te halen. Nadat ik met een van m’n schouder hangende hoodie en sloffende sneakers tot aan de voordeur gestrompeld ben, kan zich daar het ongemakkelijke nummertje van de te volle handen en de te ver zoek geraakte sleutel beginnen. Een choreografie die ik ondertussen vlekkeloos beheers en met verve tentoon kan spreiden, zelfs nog beter als de buren op mijn vingers kijken.
Dan schiet ik aan de kook (ofwel aan de opwarm van de maaltijd die ik de avond van tevoren klaargemaakt heb), begint het 45 minuten durende entertainment programma getiteld “Nova eet nu en Lio blijf zitten” en overloop ik samen met Prince Charming de planning van volgende week: wie haalt kids? Wie kookt? Wie heeft wanneer drukke avonden? The usual. George, de überschattige langoor die in een duplex appartement in het midden van onze woonkamer woont, met net iets minder schattige keuteltjes en pathologische haaruitval, dwingt me na het opkuisen van de keuken tot stofzuigen nog voor de bedtijdroutine in gang schiet.
Strakke planning
Net voor ik de zetel in kruip om onherroepelijk de dag aan de binnenkant van mijn ogen te evalueren, plan ik nog net dat als ik morgen om 7h opsta en meteen ga douchen, ik de kids klaar kan hebben tegen 8 en om half 9 in de eerste supermarkt kan aankomen, zodat ik waarschijnlijk wel boodschappen gedaan en uitgepakt heb tegen dat Nova naar de dansles moet. Dat ik er daarna tegen 13h voor kan zorgen dat de kids gegeten hebben en aan hun speelrondje begonnen zijn, zodat ik de rommel die ze maken vakkundig kan negeren (een Spartacusrun is niets in vergelijking met een wandeling door mijn woonkamer op zaterdagnamiddag) en aan de meal-prep van komende week kan beginnen, in combinatie met een opruim- en uitkuisronde van de frigo voordat ik een van de extra weekendtaakjes begin. Je weet wel, die kleintjes waar je tijdens de werkweek niet aan toe komt wegens maar 24 uur in een dag, zoals de badkamer schrobben, de bovenverdieping kuisen of alle Tupperware-potjes zo stapelen dat niet de hele kast in duigen valt als ik het deurtje opentrek.
Een geboren planner als ik beredeneert dan ook al op vrijdag dat als ik bij het opstaan op zondag direct aan de strijk begin en het geluk heb om niet zelf voor middageten te moeten zorgen, ik nog net voor we de deur uitgaan naar de schoonouders de keuken, living en gang door kan met nat zodat het droog is als we terug thuiskomen.
In de namiddag zoeken we nog wat tijd om de ronde der (over)grootouders te doen met de kids, en na het badmoment waarbij papa toezicht houdt op de spetterende lijfjes terwijl ik de was wegleg die ik ’s ochtends gestreken heb, mag ik misschien ook nog de luxe van een onderhoudsbeurt van eigen lijf en leden ondergaan, waarna boekentassen klaargemaakt kunnen worden en Piet en ik het weekend samen op de zetel kunnen afsluiten.
Als ik op maandagochtend, na 5 snooze-for-the-win episodes, uiteindelijk huilend opsta en mezelf naar het werk sleep in een “could be more glamorous” outfit vraagt de lieve dame van de catering me wat ik dit weekend gedaan heb, waarop het antwoord luidt: “oh, niks eigenlijk”.
Ik zie in haar ogen dat ze perfect weet wat ik daarmee bedoel.
#momlife
